Kirkjuritið - 01.01.1952, Síða 16

Séra Stefán Baldvin Kristinsson prœp. hon.
frá Völlum.
F. 9. des. 1870. — D. 7. des. 1951.
— Flutt við kveðjuathöfn á DaZvík. —
Velkominn hingað heim á fomar slóðir,
hjartkæri vinur, látni kennifaðir.
Enn brenna’ í hjörtum heitar, skærar glóðir
heilagra fræða, sem þú útlistaðir.
Velkominn heim, — að hljóta hvíld svo væra
í helgum reit í dalnum þínum kæra.
Ungur þú varst, er öld vor lyfti baðmi,
áhugasamur, lærður guðfræðingur.
Þú kaust þér starf í traustra fjalla faðmi;
fagur og mikill bauðst þar verkahringur.
Að ræktun lýðs og láðs þú vannst af kappi.
Þín langa dvöl varð sveitinni að happi.
Vorn skilning glæddir Guðs á lagamálum
og gafst þeim ungu hlut í speki þinni;
og harmbót vannstu hryggum, mæddum sálum
og hugarstyrk á dimmri vegferðinni.
Trú þín var sterk og blessuð hlýja höndin
var hjálpfús, þegar fastast krepptu böndin.
Fegurðin hreif þig, gleðin þróttinn glæddi,
gjöra þú vildir aðra hluttakandi.
Skoðanafastur, hótan þig ei hræddi,
hugrakkur, þó að ægði nokkur vandi,