Kirkjuritið - 01.01.1952, Blaðsíða 28

Kirkjuritið - 01.01.1952, Blaðsíða 28
26 KIRKJURITIÐ vanda: „Það sem þér viljið, að mennirnir geri yður, það skuluð þér og þeim gera.“ Tvímælalaust má ætla, að á kirkjunni hvili fyrst og fremst sá vandi að flytja þennan boðskap. Má því öllum vera ljóst, að kirkjan gegnir hinu æðsta og helgasta hlut- verki, sem um er að ræða á jörðu hér, þ. e. að leiða mann- kynið inn á braut farsældar og friðar. Hitt er ef til vill ekki öllum jafn ljóst, hversu mikið átak þetta er og hversu mikinn styrk kirkjan þarf til að inna af hendi skyldur sínar. Hér nægja engar vangaveltur. Hér nægja engar fundarsamþykktir kirkjuleiðtoga, og sízt fundarsamþykkt- ir, sem ekkert er gert með. Hér nægir ekkert nema sterk og ákveðin átök, sem marka djúp og varanleg spor í hug- arfar manna. Þar sem kirkjan verður að skoðast merkasta stofnun hvers þjóðfélags, má það heita næsta undarleg ráðstöfun að ætla, að það sé bjargráð við þjóðina að fækka þjónum kirkjunnar. Er það ekki að bjóða ógæfunni heim? Ein aðalleiðin, sem kirkjan fer til að útbreiða boðskap sinn, er að kalla fólkið til tíða, fá það til að ganga í Guðs hús og syngja drottni lof og dýrð. En allir vita, hversu misjafnlega það gengur. Raunin er sú, að fjöld- anum lætur betur að sækja aðrar samkomur. En þegar mót blæs, verður að Herða róðurinn. Og ef ekki dregur að landi, verður að leita nýrra hafna. Kirkjan verður án afláts að leita að nýjum leiðum, ef þær eldri bregðast, til að laða fólkið til sín. Hún verður að kalla til þess þeirri röddu, sem líklegast er að það heyri. Undan þeirri skyldu má enginn leiðtogi kirkjunnar skorast, ef hann á annað borð elur þá trú í brjósti, að nokkuð sé í húfi. Þeir, sem eru í heiminn bomir fyrir og um síðustu alda- mót, hafa lifað meiri breytingatíma en nokkur önnur kyn- slóð hér á landi. 1 því sambandi má vekja athygli á þvi, að allt hefir verið breytingum háð, nema hinar Tár'kju- legu athafnir. Þær hafa staðið í stað. Hér verður lítt farið út í að benda á tillögur í þessu
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.