Kirkjuritið - 01.01.1952, Síða 31

SYNGIÐ NÝJAN SÖNG
29
um prestur að Reynivöllum. Vann hann ótrauður og sig-
ursæll að þeim málum í sóknum sínum. Gat hann því
trútt af reynslu talað. En að líkum hefir þessu máli verið
lítið sinnt á öðrum stöðum. Og þótt prestar landsins haldi
marga fundi og taki mörg mál til meðferðar og samþykki
eina tillögu af annarri, þá verður þess ekki vart, að þetta
mál hafi komizt á dagskrá. Er því efamál, að þeir hafi
gert sér að fullu ljóst, hversu geysimikið gildi almennur
safnaðarsöngur getur haft. En trú mín er sú, að væri hon-
um komið á, gæti það valdið stórfelldri byltingu til heilla
íslenzku kirkjuiífi. Heiti ég því á alla kirkjuvini að taka
þetta mál til athugunar og vinna því lið. Sýnast þá prest-
arnir ættu að vera sjálfkjörnir forystumenn.
Annaðhvort verða kirkjurnar að eiga gnægð sálmabóka
eða kirkjugestir að hafa þær með sér að heiman, því að
takmarkið á að vera: Allir kirkjugestir með sálmabók og
taki þátt í söngnum. Þá mun brátt koma í ljós, að öllum
finnst þeir eiga mikilvægt erindi til kirkjunnar. Allur söfn-
uðurinn syngjandi skapar dýrðlega messugjörð.
Hér verður ekki vikið að fleiru. En ég hefi oft verið að
vonast eftir tillögum, sem bentu í þá átt, að íslenzka kirkj-
an færi að „syngja nýjan söng“.
Björn Jákóbsson.