Kirkjuritið - 01.06.1955, Síða 9

SUMARKVEÐJA TIL ÆSKU ÍSLANDS 247
segir Kristur, að þeir, sem sjái þau, vegsami föðurinn á
himnum. Þau bera honum vitni. Hans er vegsemdin fyrir
þau, mátturinn og dýrðin. Hans er að bjóða, en okkar
að hlýða. Og enn segir Kristur við lærisveina sína: „Þér
skuluð, er þér hafið gjört allt, sem yður var boðið, segja:
Önýtir þjónar erum vér; vér höfum gjört það eitt, sem
vér vorum skyldir til að gjöra.“
Ég veit, að þið eruð að sumu leyti ólík hvert öðru og
æfikjörin margvísleg, og svo munu einnig æfistörfin verða.
En þó munuð þið öll geta fundið hjá Kristi fegurstu fyrir-
myndina, hver sem staða ykkar verður, og að andi hans
snertir dýpstu strengina í brjóstum ykkar. Hann er hið
mikla ljós heimsins. Við það megum við tendra okkar
htlu ljós. Og hæsta og helgasta hugsjón allra á því að
vera ein: Verið með sama hugarfari sem Kristur Jesús
var.
Við brú eina í Vesturheimi eru reistar tólf standmyndir.
Þær eru allar af Kristi og þeim ætlað að sýna það,
hvernig hann eigi að vera fyrirmynd manna af öllum
stéttum. Ein er af barnavininum, sem foreldrar, kennarar
og aðrir uppalendur skuli læra af. önnur af sáðmann-
inum, er leiðbeini þeim, sem yrkja jörðina. Þriðja af
hirðinum góða. Fjórða af trésmiðnum, iðnaðarmanninum.
Og þannig áfram. Að þessum myndum þyi’pist fólkið til
bæna og andlegra hugleiðinga og til þess að sækja sér
styrk og vegsögu til starfs og dáða. En við eina mynd-
ina er jafnan flest, myndina af Kristi á krossinum, sem
verpur ljóma á allar hinar. Þar er dýrlegust boðun hans,
sem er mestur í heimi — kærleikans, er líður kvöl og
ioggur líf sitt í sölurnar fyrir aðra, en án hans væri allt
hljómandi málmur og hvellandi bjaila. Þar skín bjartast
'.iós heimsins í skini páskasólar:
Guð er kærleikur.
Sumar kærleikans er ávöxtur hveiti kornsins, sem dó.
Æska íslands.
Ungu piltar og stúlkur.