Kirkjuritið - 01.06.1955, Síða 24

262
KIRKJURITIÐ
hátt mjög almenn. Næstum undantekningarlaust, þar sem ég
hlýddi á guðsþjónustu, tekur söfnuðurinn þátt í bænalestri með
prestinum, og ætíð með sömu einlægu tjáningunni og ég gat
um fyrr. Gildir þetta fyrst og fremst um Faðir vor og trúar-
játninguna. Hljóðar bænastundir, þar sem allir lúta höfði um
stund og biðjast fyrir, vöktu og að sjálfsögðu athygli mína.
í enskum kirkjum eru knébeðir fyrir hvern mann. Á þá er oft
kropið til bæna við hverja guðsþjónustu.
Þesssi mikla, almenna og einlæga þátttaka safnaðanna í
guðsþjónustuhaldinu er að mínu viti til sannrar fyrirmyndar.
Hún setur stóraukinn helgisvip á það, og hún gefur athöfninni
ólíkt meira gildi fyrir hvern einstakling.
En skyldu þá lúthersku söfnuðirnir hér heima þola saman-
burð við marga þá erlendu hvaö ytra starf þeirra snertir?
Skyldum við þar vera jafnvirkir á akrinum og bræðrasöfnuð-
irnir í nágrannalöndunum ? Því miður verður, almennt skoð-
að, að svara þessu neitandi. Hver myndin af annarri, sem
sýnir það, kemur fram í hugann: Ólögmætir eða afar illa sóttir
safnaðarfundir, sem þó er boðað til aðeins einu sinni á ári,
ótrúleg tregða margra að borga broslega lág gjöld til kirkju
sinnar, illa hirtar kirkjulóðir, kirkjugarðar og jafnvel kirkj-
urnar sjálfar. Niðurstaðan hlýtur því óhjákvæmilega að verða
sú, samkvæmt framansögðu, að safnaðarstarf okkar sé víða
mjög lítið, og jafnvel sums staðar í molum. Nokkrar undan-
tekningar má að sjálfsögðu nefna, en almennt skoðað mun
þetta vera svo, nema hvað kirkjukórastarfsemi margra safnaða
snertir. Sú starfsemi safnaðanna hefir blómgazt mjög hin síð-
ari ár, svo sem kunnugt er, og gæti glöggt vísað veginn til
meira starfs, eins og ég mun víkja að síðar.
í nágrannalöndunum er hin ytri starfsemi safnaðanna víða
mjög sterk. Fjöldi manna í hverjum söfnuði er starfandi a
akrinum, í náinni samvinnu við prestana, sem leiða allt starfið-
Vissir flokkar annast viss verkefni, og allt því vel skipulagt-
Þannig vinnst mikið starf tiltölulega létt. Allt er unnið af fús'
um og einlægum bróðurhug í þágu heilags málefnis, — hinnar
kristnu lífshugsjónar.
Ég skal aðeins nefna hér veigamikil og þaulskipulögð atriði
innan margra safnaðanna, eins og t. d. margs konar æsku-
lýðsstarfsemi og líknarstörf. Til þesss að tapa ekki unga fólk'