Kirkjuritið - 01.06.1955, Side 43

KRISTINDÓMSFRÆÐSLAN
281
að takast upp aftur. Fátt er nauðsynlegra heilbrigðu safnaðar-
°g kirkjulífi en að samstarf sé sem nánast milli prests og
safnaðar. Presturinn þarf að láta sjá sig sem oftast á hverju
heimili, hann þarf að vera heimilisvinur og andlegur leiðtogi
sóknarbarna sinna, og umfram allt fylgjast með og leiðbeina
í kristindómsfræðslu barna og unglinga. Prestarnir og heimilin
Þyrftu að taka kristindómsfræðsluna sem mest aftur í sínar
hendur, þá mundi henni betur borgið en með því fyrirkomulagi,
sem nú er.
£>að hlýtur að vera öllum hugsandi mönnum mikið alvörumál
°g umhugsunarefni, hve margt af æskufólki nútímans lendir
h villigötum. Okkar fámenna þjóð má ekki við því, að ung-
dómurinn, sem er framtíð þjóðarinnar, lendi á glapstigum.
En hvað mundi fremur geta forðað því en kristin trú? Mun
hún ekki vera bjargráðið, bæði hinum unga og hinum full-
orðna? Getum við hugsað okkur sannkristinn mann öðruvísi
en sem góðan meðlim hvers heimilis, góðan þegn þjóðfélagsins?
Mun ekki farsæld þjóðarinnar byggjast á því fyrst og fremst,
að grundvallarsjónarmið kristindómsins séu í heiðri höfð?
Þá langar mig til að víkja nokkrum orðum að kristniboði
U'eðal heiðinna þjóða.
Það má vera mikið gleðiefni öllum, sem kristindómi unna,
°g trúa því, að hann sé æðsta von mannkynsins, að nú hefir
Samband íslenzkra kristniboðsfélaga hafið sjálfstætt íslenzkt
hristniboðsstarf í Etíópíu. Það er hverjum einstaklingi og
hverri þjóð mikil blessun að starfa fyrir háleitar og göfugar
hugsjónir. Það er enginn efi á því, að ef hin íslenzka þjóð vill
helga sig líknarstarfi kristniboðsins, þá mun það göfga hug
hennar og veita henni margvíslega blessun. íslenzka þjóðin
hefir oft sýnt það, að hún er örlát á fé, þegar um líknar- og
ruannúðarmál er að ræða. Engin neyð er stærri en neyð heið-
ir>gjanna. Vill nú ekki íslenzka þjóðin gjalda þá skuld, sem
hún er í, fyrir að hafa notið blessunar kristindómsins í hálfa
tiundu öld, og veita hjálp þessum nauðstöddu bræðrum og
systrum, minnug orða hans, sem sagði: Það, sem þér gerið
einum af mínum minnstu bræðrum, það gerið þér mér.
Við Islendingar erum svo lánsamir að hafa engan her. Slíkt
Gr svo mikil blessun, að við fáum það seint fullþakkað. Aðrar
híóðir verja árlega stórfé til vígbúnaðar, og mega svo senda