Kirkjuritið - 01.08.1955, Blaðsíða 7

SPURNINGIN
293
einstakra starfsmanna og stundum allrar stofnunarinnar,
sem ber merkið fram, hinnar kristnu kirkju.
Hér snúast vopnin hrapallega í höndum árásarmann-
anna, því að ekkert sannar betur mátt andans en það, að
hann skuli ryðja sér farveg gegnum kynslóðirnar, inn í
hjörtu mannanna, þrátt fyrir ónýta þjóna orðs og fram-
kvæmda.
Og svar okkar er það sama og hefir verið kjarni allrar
prédikunar frá upphafi kristins dóms til þessa dags: Jesús
er Kristur, Guðs sonurinn eingetni, ímynd Guðs kærleika
og speki, frelsari mannanna, ... því að svo elskaði Guð
heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn til þess að hver,
sem á hann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.
Enginn getur sagt allar þær sögur, sem gerzt hafa um
fögnuð og sælu þess hjarta, sem fundið hefir hvíld og
frið í samfélagi við Drottin, enginn sagt frá allri þeirri
blessun, sem streymt hefir inn í sálir mannanna, auðgað
gleði þeirra, létt þeim þrautir og sorgir fyrir bæn og trú.
Og allt hefir það gerzt, sem hann sagði að fylgja mundi
komu sinni og hinum nýja tíma, sjúkdómar eru læknaðir
og fátækum er boðað fagnaðarerindi, sem varðar ekki
aðeins sálarheill þeirra, heldur einnig daglega afkomu.
Allt, sem gert hefir verið í anda Krists, í samræmi
við vilja hans, hefir verið unnið í hans nafni, enda þótt
oft hafi gleymzt að skrá nafn hans á þær stofnanir, sem
hann hefir látið reisa.
Það skulum við athuga vel.
Sumir halda, að þeir þurfi ekki að nefna nafn hans við
framkvæmd sína — og eru þó einmitt að framkvæma vilja
hans.
Nafn hans stendur á öllum sjúkrahúsum og líknarstofn-
unum, á samstarfi manna og samhjálp, þar sem unnið er í
bróðurhug og kærleika.
Eða hvers vegna eru öll slík fyrirtæki lýst friðhelg með
rauðum krossi, þegar óveður manndrápa og skelfinga geisa
um veröldina?