Kirkjuritið - 01.08.1955, Blaðsíða 8

294
KIRKJURITIÐ
Svo stórt er nafn Krists, að það nær yfir allt það, sem
gott er, göfugt og fagurt í heilli heimsmenningu.
Nafn hans er skráð á allt, sem er í ætt við hann, smátt
og stórt.
Hann sagði meira að segja, að fegursta guðsþjónustan
væri að gera vilja föðurins á himnum. Slíkt væri enn
fullkomnara en hvers konar játningar.
Þó gleymum við því ekki, að lífsmáttur kærleikans
er trúarsamfélag við Guð.
Það er ekki nóg að segja: Herra, herra, en það er nauð-
synlegt eigi að síður.
Bænarákallið gefur okkur styrk, öryggi og vissu. Og
við þurfum þó að vita, að til er herra, sem skráð hefir
lögmál sitt í hjörtu mannanna og gefið þeim takmark
að stefna á. Við þurfum að spyrja og fá svar.
„Hver er sú rödd, sem býr í brjósti mér,
og bergmálar frá öllum lifsins her, —
sú föðurrödd, er metur öll vor mál, —
sú móðurrödd, er vermir líf og sál, —
sú rödd, sem ein er eilíflega stillt,
þótt allar heimsins raddir syngi villt, —
sú rödd, sem breytir dimmri nótt í dag
og dauðans ópi snýr í vonarlag?“
Guð er sú rödd.
Á þá að halda áfram að boða kristna trú, kristinn sið?
Eða aðra trú? Eða enga trú, engan sið?
Okkur leyfist að spyrja.
Leiðsögumaðurinn mikli segir: „Prófið alla hluti.“ En
hann bætir lika við: „Haldið því, sem gott er.“
Stundum hefi ég heyrt því haldið fram af málsmetandi
mönnum, reyndar líka þeim, sem vafasamt er að séu
málsmetandi, að kristnir menn og heiðnir hafi alla tíma
unað í góðri sambúð hér á íslandi.
Nú veit ég vel, að við strangan mælikvarða munu ekki
vera margir kristnir menn í orðsins fyllstu merkingu, en