Kirkjuritið - 01.12.1956, Side 16

454
KIRKJUBITIÐ
gert í skólamálum þjóðarinnar, þar á meðal fræðslulaganna frá
1907.
í fyrstu fræðslulögunum eru þessar kennslugreinar ákveðnar
í skólum fyrir 10—14 ára börn: íslenzka, skrift, kristin fræði, reikn-
ingur, saga, landafræði, náttúrufræði, söngur, handavinna og
leikfimi. Samtals er gert ráð fyrir 30 kennslustundum á viku, þar
af eru kristnum fræðum ætlaðar 2 stundir. Ekki var gert ráð
fyrir kristnum fræðum sem námsgrein í öðrum framhaldsskólum
um þessar mundir en hinum almenna menntaskóla, en þar voru
þau kennd í öllum bekkjum skólans.
í skólalöggjöfinni síðustu (nr. 34/1946) eru allar sömu náms-
greinar talar í barnaskólum og var 1907, en að auki koma teiknun
og sund. Um kristin fræði eru hliðstæð ákvæði og voru í eldri
fræðslulögum fyrir 10—13 ára börn, en í yngri deildum barna-
skóla er gert ráð fyrir frásögnum í átthagafræðitímum í sambandi
við hátíðir kirkjuársins og léttar frásagnir úr lífi Jesú.
í drögum að námsskrá fyrir gagnfræðaskóla, sem gefin var
rit 1948 og byggist á lögum um gagnfræðanám frá 1946, er ætl-
azt til þess, að kristin fræði séu kennd í 1. og 2. bekk gagnfræða-
stigsskólanna, 1 tíma á viku. Þá eru ákvæði í lögum um mennta-
skóla (nr. 58/1946), að þar skuli kenna kristin fræði. Hliðstæð
ákvæði eru einnig í lögunum um húsmæðrafræðslu (nr. 49/1946).
Af því, sem hér hefir verið tekið fram, má vera ljóst, að í
„nýju skólalöggjöfinni“ er kristnum fræðum ætlað rúm á stunda-
skrá allra þeirra skóla, sem þá voru sett lög um. Tel ég, að það
sýni hug þeirra manna til þessarar námsgreinar, utan Alþingis
sem innan, er að setningu laganna stóðu.
En það er ekki nóg að hafa ákvæði í lögum og námsskrám um,
hvaða námsgreinar skuli kenna í skóla, hve mikið í hverri náms-
grein, og hve margar kennslustundir á viku. Hitt skiptir mestu
máli, hvemig sá tími er notaður, sem settur er á stundaskrá.
í barnaskólum hér á landi annast flestir bekkjarkennararnir
kennslu í kristnum fræðum hver í sínum bekk. Fáeinir kennarar
hafa óskað þess að þurfa ekki að kenna kristin fræði. Sumir vegna
þess, að þeir töldu sig ekki vera færa um að gera það nógu vel,
en aðrir af því, að þeir hefðu ekki þann áhuga í trúmálum, sem