Kirkjuritið - 01.11.1961, Blaðsíða 16

KIRKJURITIÐ
398
árlega um trúar- og siðfræðileg og uppbyggileg efni. Auk
kirkjulegra sagnfræðirita o. s. frv. Nýjar bækur, sem rilaðar
eru á ensku og þýzku um þessi efni mega kallast óteljandi.
Ég á bér við rithöfunda úr bópi mótmælenda, sem margir eru
víðkunnir. Getur það hugsast að þeir eigi ekki lengur neitt
erindi til íslenzkra lesenda? Aðeins kaþólskir menn og eink-
um indveskir „bálfheimspekingar“ geti sagt oss til vegar i
andlegum efnum, svo að nokkru gagni komi? Er þá Biblían
ekki lengur grundvöllur kristilegrar fræðslu og leiðbeiningar
um rétt líferni? Er allsendis óvíst að Kristur bafi jafn gott
að bjóða, bvað þá betra en t. d. Búddba?
«>11 trúarbrögð geyma vitanlega mikinn sannleika og sam-
anburður þeirra er ákaflega æskilegur, eftir því sem föng
eru á.
En meðan vér erum almennt jafn lítt fróðir um Nýjatesta-
menntið og liöfuðrit vorra eigin keirkjufeðra og annarra
kristilegra rithöfunda og vér Islendingar óneitanlega eruni,
sýndist skynsamlegra að vér bættum ögn úr þeim ófróðleika
áður en vér færum að sökkva oss í annað, sem ólíklegt er að
verði oss jafnmikið, livað þá skærara ljós á vegi. Hvað er a
móti því að Iiirða gullkornin, sem liggja við bendina og alveg
ofan á, áður en farið er að grafa langt niður í þeirri ímynduðu
von, að þar gæti verið eittbvað enn meira?
Trúboð heicininnar
Heiðnin — frumstæðar bvatir og blint bugsunarleysi — rek-
ur sitt trúboð leynt og ljóst. Kjarni þess: grimmdin og
,,ómennskan“ — eða öllu lieldur illmennskan er hætt að ganga
yfir oss. Vaninn sljófgar. Oss er eiginlega bætt að furða nokk-
uð, því að alls konar undur bafa aldrei verið bversdagslegri
viðburðir en nú.
Tyrkir eru víst „aðeins Múbameðstrúar“. Þess vegna liefur
oss ef til vill fundizt minna til um það, bve mikið þeir lögðu
sig í líma við að tjarga lífinu í Menderes forsætisráðlierra a
dögunum og liressa hann a. m. k. svo við, að bann vrði lieng-
iugarbæfur. En slíkar fréttir eru þó einar þeirra, sem auka a
siðblindu vora.