Kirkjuritið - 01.11.1961, Blaðsíða 37

KIRKJURITIÐ
419
nytjaskóg. Skógurinn ætti þó alltaf að geta skýlt við upp-
blæstri og þannig lijálpað til að vernda og auka annan gróð-
ur. Það ættu menn þó alltaf að skilja, að gras sem búfé étur,
getur orðið til nytja. Féð fitnar.
Gefið gaum að liljum vallarins
En engin menning, sem miðar við það eitt, livað auðið er að
eta, mun nokkru sinni rísa liátt. Ekki sagði meistarinn: Gefið
gaum að liljum vallarins, liverjar af þeim þér getið étið, lield-
ur sagði liann: „Sjáið, bvernig þær vaxa“. Sjáið fegurð þeirra
og litadýrð, sjáið kraftaverk Guðs allt í kringum yður. Einnig
þér eigið að va.va.
Skírn andans er einmitt í þessu fólgin, að oss megi takast
að lauga burt rykið, sem sljór vaninn festir á augu vor hin
ytri og innri, svo að vér sjáurn andann stíga ofan og heyrum
rödd Guðs úr hverjum runni.
Skyggnin í hinu smáa og stóra fylgist að. Sú menning, sem
gengur mest út á það, hvað mikið er liægt að gleypa af lífs-
gæðum og þægindum, er ekki líkleg til afreka. Flotið er enn
þá liennar stærsta freisting. Oss vantar menn, sem liugsa meira
um, bvað auðið er að sjá og skilja. Þeim munu álfarnir gefa
gersemar sínar.
Mættum vér þá öll skvnja, að bér er Guðs hús, bér er blið
himinsins. Hér er einnig reistur stigi milli bimins og jarðar,
og englar fara enn í dag upp og ofan stigann.
Benjamín Kristjánsson.
Að kunna aiV eldast er liámark vizkunnar op einliver erfiiVasti kaflinn
í Jicirri miklu list aiV lifa. — Amiel.
Skólastjórinn lauk fyrsta kcnnarafundinuni um haustið á þcssa leiiV:
„Vcrió ])ið þolinmóiVir oj; umburiVarlyndir í sariV foreldranna. MuniiV
aiV þcir gátu ckki betur gert en þetta, sem þcir liafa scnt ykkur“.