Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.04.1967, Blaðsíða 9

Kirkjuritið - 01.04.1967, Blaðsíða 9
KIRKJURITIÐ 151 J”n. * ®etel? hljótum vér að beygja oss undir þessar hörðu r<jfur, — umtölulaust. Að öðrum kosti er trú vor í bezta falli J'dfsblekking og ímyndun, en í því versta hræsnin tóm. Og yðnin er undirrót bvors tveggja, liulin misjafnlega gagn- l, .þnn flíkum guðfræðilegra undanbragða. er erum ekki borgarar í jarðnesku ríki. Sköpunarverkið (j. Ur skorðum gengið, af því fáum vér enga fullnaðarlær- °nia dregið um tilætlun Guðs. Vér erum borgarar í guðsríki 'dýð'um opinberuðum vilja drottins. „Föðurland vort er á hnnni.“ ,.^'t þarf ekki að koma kristnum mönnurn á óvart, þó að . <>nin við droltinn liafi í för með sér þjáningar þeim til '■'•'da, sem kallið lieyrir. Sjálfur Jijáðist Kristur fyrir oss öll, ,0hl á liann trúum. Breytni eftir Kristi felur þar af leiðandi S< 1 kvöl og Jiraut. Oss ber að vaxa upp við Jesú kross, eins .b Sahnaskáldið Valdimar Briem komst að orði. Gegnum Jiján- nieð Kristi mun oss ldotnast sigursveigur bans. „Því að ver lí3 Ekki nni með honum,“ segir postulinn Páll. ert af Jiessu er einfalt, auðgert eða þægilegt. Það er ^"ndvallarmisskilningur, Jiegar menn telja kristna trú vera 1Vers konar bógláta tilfinningavímu eða andlega velsæld. þv'1S^n tni 61 l)vert 11 mntj mjög ójiægileg, og Jiað er lnin af 1 a® j henni felst Jietta, að Guð hefur frelsað syndugan heim jb s^'ddbundið fallna og barðsvíraða menn til að vera heilag- ’ eiIls og bann er heilagur. H nm III. Vers Vegna notar Jesús Jiessa mynd af bjargi og sandi og bús- p. ’ sem standa og falla? Mynd fávísa mannsins er alls ekki alf11' ^aun er reyndar búinn að koma sér upp búsi, eins og livU ^lnir! Sjálfsagt á bann konu og börn, og Jni getur nærri, tj]Cr Eátína er á ferðum, Jiegar liann flytur í nýju íbúðina. Ef st ^lej"ur búsbóndinn jafnvel viðað að sér nýtízku innan- e ntuinum í tilefni J lessara tímamóta. Langjiráðu takmarki oir ^ Hr l>essa bljóðlátu gleði dynur síðan ógæfan eins g . reiðarslag. Grundvöllur hússins er ófullnægjandi. Það • ?Ur °g liðast í sundur. Og vonbrigðin verða því meiri sem a f'jan áður hafði risið bærra. an»an stað gefur að líta binn liyggna mann. Áform bans
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.