Kirkjuritið - 01.04.1967, Blaðsíða 25

^relíus Níelsson:
Amman og uppeldið
„Til lítils er aíi ljó'ða
um lög og stjórnarbót,
ef jrelsisdáðin finnst ei
í fólksins lijartarót.
Til hvers er þá að tala
um trú og dyggS og ljós..“
^ tölum stundum og prédikum um rödd hrópandans í eyði-
það sem erfiðara er, við ernm oft rödd hrópandans í
Ryðimörkinni, þótt ekki séum við að öðru leyti jafngildi spá-
^annsins forðum.
í*etta er sagt um prestana, en hið sama gildir að mestn um
Skáld og listamenn.
þessir hrópendur, þessir leiðtogar fólksins eða hvað
Sent annars má nefna þá, verða að eignast hljómgrunn fyrir
Sln, jarðveg fyrir kenningar sínar.
orð
Einhver verður að hlusta með lifandi áliuga, opnum eyrum
gera ljóðin, prédikanirnar, og ræðurnar að veruleika í lífs-
a^attu einstaklinga og þjóða, án þess er allt til einskis unnið.
einni kirkju á íslandi, sem ég þekki er á altaristöflunni
nleg mynd fyrir þá prédikun og það bergmál, þá viðtöku,
Eér er innt að. Það er mynd af Jesú, þegar liann talar
1 konuna, samversku konuna við brunninn.
a” er svo sem ekki fjölntennið að lilusta á þá prédikun. En
'a'nt er hluti hennar nú fluttur við liverja messugjörð í ís-
^knnr kirkjum allt sumarið.
uynd þessa gaf drottning Dana í kirkjuna og gerði hana
a ■ Það var um síðustu aldamót. Og þessi altaristafla er í
) |a rhakkakirkju.
°na þessi lilustaði ein á Krist þarna við brunninn, með