Kirkjuritið - 01.04.1967, Blaðsíða 20

162
KIRKJURITIÐ
á ölmusur og styrk frá ferðamönnum. — Ekki skal þelta last-
að. En þótt klaustur liafi átt margt sér til ágætis fyrr og síðar
og geti enn í dag liaft sína þýðingu, verður dæmi þeirra
manna áhrifaríkast, sem lifa krislnu lífi Iiver í sínum verka-
hring, livort sem þeir skipa liáan sess eða lágan, eru víðfræg'
ir eða ónafnkenndir. Þeir auglýsa ekki trú sína með orðuin?
en verk þeirra eru litsæði kristninnar.
Kvenprestar
Á frumkristnitímunum fór því víðsfjarri að konur væru tald'
ar jafnréttháar karlmönnum almennt talað. Þeim mun nierki-
legra er að Páll postuli skuli í hréfum sínum lialda því fraii'
að þær séu hafðar í sömu metum innan safnaðanna, þar seiö
ekkert manngreinarálit eigi að eiga sér stað. Og frá öndverðu
hafa konur á niargan liátt verið máttarstólpar kirkjulífsins-
Það er samt fyrst á síðustu áratugum að þær liafa gegnt prests-
embættum, enda ekki áður átt rétt til sambærilegra starfa.
Hérlendis hefur ekki mér vitanlega neitt verið talið því til
fyrirstöðu að konur fengju prestsvígslu ef þær liefðu gnö'
fræðipróf. Engin kona hefur samt orðið til þess enn, því niiö'
ur. Því að þess er brýn þörf. Prestaskortur er þegar orðinn
og færist æ í aukana svo að æskilegt væri að konur legön
eins inn á þá braut að nema guðfræði, og þeim fer fjölg'
andi er stunda aðrar háskólagreinar t. d. lög- og læknisfræöi-
Breyttir þjóðfélagsliættir stuðla einnig að því, að konur eiga
hægara með að gegna prestsembættum og eru æskilegri til
þess en áður var.
Búskapur presta má lieita úr sögunni og samgöngur orðm,r
með þeim liætti alls staðar að kalla, að livorugt þarf leng111
að standa í vegi fyrir því að konur gegni prestsþjónustu I"'al
sem er. Eins eru nýjar prestsstöður í uppsiglingu, sem öll li^'
indi mæla með að konur séu jafnvel heppilegri til að anin,s
lieldur en karlar. Á ég þar m. a. við ýmis konar liælis- °'r
sjúkrahúsa- og æskulýðspresta. Einkannlega þá fyrst töldn-
Meginhluti starfsfólks hælanna og sjúkrahúsanna liefur jafnaI'
verið konur og fer varla á milli mála að þær munu bezt ti
lijúkrunar fallnar. Er því ekki líklegt að kvenprestar gætu ver'
ið livað bezt vandanum vaxnir á hælunum og spítölununn
bæði livað sálgæzlunni viðvíkur og eins til samstarfs við lijúkr'