Kirkjuritið - 01.04.1967, Blaðsíða 43

^aJ<‘ Carnegie:
Vörður
^v,lr maSur getur borifi byrSi sína til kvölds, hversu ]mng sem hún er.
•'nn dag getur hver sem er staSiS aS verki sínu, liversu erjitt sern þaS
kann aS vera. — Robert 1 .ouis Stevenson.
Jitt ískygijilegasta fyrirbrigði nútímalífsins er að lielmingur
'^júklinganna á spítulunum eru taugaveiklaðir eða geðtruflaðir.
ofuðorsökin er sii að alltof margir láta ]>ugast af drápsklyfj-
11111 ga'rdagsins og ógnþrunga morgundagsins.
^ andinn er þessi: Vér stöndum sem á mótum tveggja eilífða
liinnar miklu ævarandi fortíðar og framtíðar sem geysisl
m°ti oss með leifturliraða. Oss er ófært að lifa í livorri þessari
•ilífð sem er, livernig sem vér streitumst við það, og viðleitnin
pyðileggnr oss bæði líkamlega og andlega.
Rúð,ð er, eins og Stevenson bendir á, að lifa livern dag í
spUn. Vitanlega getur það verið eitt af blutverkum dagsins að
•'ndurskoða fortíðina eða gera framtíðaráætlanir. En það er
''stæðulaust að láta það fylla sig iðrun eða ótta. Vér eigum í
Sta3 þess að gera oss Ijósar staðreyndirnar og byggja á þeim.
^ ^útíðin er eina tímaskeiðið, sem vér eigum kost á að lifa á.
' ,lllllm ])ví ekki upp í andlegt og líkamlegt kvalræði með til-
"ll,1gs]ausum kvíða fyrir framtíðinni. Og bættum líka að sýta
s Vssur gærdagsins.
^linnumst þess liversu gönguferðin styttist við það, að binda
. 1 úugann við alla leiðina að áfangastaðnum, lieldur aðeins
sP<»linn að næstu vörðu. Eins ættum vér að einbeita liuganum
a<^ lífinu á yfirstandandi degi. Og þá skeikar ekki að betri
uiorgundagur er í vændum.