Kirkjuritið - 01.04.1967, Blaðsíða 19

KIRKJURITIÐ 161
k'eðanda þeirrar er saman lieldur norrænum skáldskap, svo
j0111 naglar lialda skipi saman er smiður gerir, og fer sundur-
íiust ella borð frá borði“. Eittlivað svipað mundum við segja
f1111 1 ^ug ef við ættum að telja kosti stuðlanna. Okkur mundi
a ^lelzt verða að orði að þeir bindi ljóðlínurnar fastara saman,
j °iðuðu kvæðin betur, og það liefði aftur áhrif á alla formtil-
Utmnguna, gerði liana öruggari og traustari. Ekki mundum við
að <JUl a^a un<^lr höfuð leggjast að geta þess að gaman sé
a< kunna nú einir manna þessa ævafornu íþrótt sem kynstofn
01 befur iðkað upp undir 2000 ár og á upptök sín langt aftur
1 ainniri heiðni og forneskju. Hins vegar yrði naumast nein-
1111 þeini manni sem horið liefur við að kveða á íslenzku orð-
^ ef telja skyldi ókosti stuðlanna. En þegar öllu væri á
otlli"n hvolft þykist ég vita að móthái •urnar mundu reynast
‘'asalajti. Því að lijá hvcrjum þeim sem fengið liefur hrag-
'Ia sitt mótað af íslenzkum kveðskap er stuðlatilfinningin svo
^etgcóin að liann getur ekki liugsað sér að yrkja án jieirra.
þ iief stundum borið það við af rælni. En mér er ekki til
l'enis að reyna, því að ég treysti mér blátt áfram ekki til að
lc'la livort liljómfall íslenzkrar vísu er rétt, sé hún óstuðluð.“
fílaustur í Englandi
Þikn þess að trúin er ekki aldauða á þessum lieims-
'i'gjutíinum er nýtt Cistersingaklaustur, sem risið er upp inn-
if j°USku birkjunnar. Það er í West Malling í Kent og var vígt
Ci
"pnum í Rocliester 1. nóv. sl.
j 1*tersingareglan liófst í lok elleftu aldar í Citeaux í Frakk-
a sei" umbótahreyfing innan Benediktsreglunnar. Fræg-
I . 1,1 Cistersinga mun Bernliarður helgi í Clairvaux. Ábóti
lllh nýja klausturs í Englandi lieitir Er. Aelred. Kveður lians
K,111ð reglubræðranna að vekja vitund kirkjunnar um að
"arknúð liennar sé að vera samfélag heilagra, sem híða
, llrk°mu Krists“. Eftir 8 stunda livíld rísa munkarnir úr
.1" kl. 4.30 á hverjum morgni og verja fjórum klukku-
,1< Ul" til bæna, tíðasöngs og andlegra liugleiðinga. 'l’il íliug-
j 'lai gefsl og stöðugt færi við störfin, sem öll eru unnin
ei"angrun og liljóði klaustursins. Fylgir klaustrinu allstórt
"narland, sem munkarnir nytja sér til lífsframfæris. Samt
|a þeir ekki unnið fy rir sér að fullu en treysta að nokkru