Kirkjuritið - 01.05.1967, Blaðsíða 4

KIRKJURITIÐ
194
Þar voru foreldrar lians, Grímur Einarsson og Guðrún Siglivats-
dóttir, þurrabúðarlijón örfátæk. Var Sighvatur yngstur finim
barna þeirra. Þegar hann var fjögurra ára urðu foreldrarnir
að slíta samvistirnar að mestu og krafsa ofan af fyrir sér livort
í sínu lagi. Fylgdi Sighvatur móður sinni. Sagan hermir að það
eina, sem lionum væri kennt væri að lesa gotneskt letur af
„Sjö orða bók“ meistara Jóns, en latneskt letur varð liann að
læra af sjálfsdáðum, eins skrift. En fróðleiksþorstinn kvaldi
hann frá uppliafi og hann svalg í sig allan fróðleik af vöruin
manna og þeim bókum, sem liann komst höndum undir. Ellefn
ára varð hann leikinn í fingrarími. Þegar séra Hannes Stephen-
sen, merkispresturinn og þjóðskörungurinn á Ytra-Hólnn
fermdi vorið 1855, var Sighvatur einn af þeim fjórum af 19
fermingarbörnum alls, sem kunni allt Balleskverið (222 bls.)
utanbókar.
Nítján ára gamall missti Sighvatur móður sína og lagði þa
af stað út í heiminn, frekar til að liafa ofan af fyrir sér en i
nokkurs konar gæfuleit. Dró þó brátt til örlagaríkra tíðinda.
Fyrsta árið var hann vinnumaður í Fornalivammi. Þar felldu
liann og Sólveig Einarsdóttir (f. 1836), systir liúsfreyjunnar,
hugi saman. Ó1 Sólveig honum dóttur 29. nóv. 1860. Höfðu
þau Siglivatur þá borist vestur í Dali og vistast livort á sínuin
bæ. Engin ráð sáu þau til að stofna lijúskap og leggja grunn
að eigin búskap. Var dóttir þeirra Margrét tekin í fóstur af
barnlausum hjónum og leiðir foreldranna skildu að fullu.
Vorið eftir gerðist Sighvatur vinnumaður Ólafs Teitssonar
í Sviðnum á Breiðafirði. Er haft fyrir satt að mestu liafi ráðið
um þau vistferli að Sighvat fýsti að komast í kynni við Gísla
Konráðsson, sem þá var fyrir all löngu kominn til Flateyjar.
Er skemmst frá því að segja að þeir Sighvatur og Gísli bund-
ust einlægri vináttu. Lánaði Gísli Siglivati rit sín, sem Sighvat-
ur gleypti í sig og lienti margt úr. Og lilóð þann veg grunn
fræða sinna. Samtímis kynntist Siglivatur Jakobi Aþanasíus-
syni, lireppstjóra og fróðleiksinanni, en ekki taldi liann sig
græða fé á þeirra viðskiptum.
Átta ár var Sighvatur vinnumaður á þessum slóðum. Þar af
5 ár í Flatey. Erfiðaði hann þá eins og siður var mikið á sjo
og landi. Vann mest að lieyskap á sumrum, en á vetmm fór