Kirkjuritið - 01.05.1967, Blaðsíða 33

KIRKJUHITIÐ
223
Prestakall og Brjánslækj ar- að einu prestakalli, þar sem illfær
^eiði á vetrum er á milli og mikil strandlengja, allt frá Látr-
11111 í Rauðasandshreppi að Kjálkafirði undir Þingmannaheiði,
en fella niður á liinn bóginn þá tillögu prestakallaskipunar-
nefndar að sameina Bergþórshvolsprestakall og Breiðabóls-
slaðar í Fljótshlíð, þar sem kirkjur eru svo að segja í örskots-
engd livor frá annarri og auðvelt um samgöngur svo sem bezt
'erður á kosið í sveitum þessa lands. Og er það ekki nema
eðlilegt að t. d. Núpverjar í Dýrafirði og aðrir þeir, sem kunna
a® vera óánægðir með sameiningu við önnur prestaköll, beri
S1g saman við þessa staðreynd og þyki illt undir að búa, en því
Jer ekki að neita, að flestir eru þannig gerðir, að þeim finnst
nnkið frá þeim tekið, þegar prestakall þeirra er lagt undir
annað prestakall. Má vera að þá verði lijáleigu tilfinningin
1 Ilnga- Og því ber lieldur ekki að neita, að prestur sem
lnenntaður maður hefur öðrum fremur möguleika í fámennu
yggðarlagi að bæta úr brýnni þörf t. d. í félagsmálum, að taka
að sér kennslu og yfirleitt að gegna forustulilutverki í presta-
alli sínu, þótt þar geti að sjálfsögðu verið um undantekningu
að raeða.Því má segja, að sjónarsviptir sé hverju því byggðar-
Jagi að slíkum manni, burt séð frá öllu trúarlegu starfi, sem
Slzt ber þó að vanmeta eða telja lítils virði, þegar fólk fæst
hl að lilusta og sinna slíkum hlutum.
_ Þegar prestaköllin eru sameinuð finnur fólkið, að það er
siiiu fátækara eftir en áður í dreifbýlinu og viðnámsþróttur
Pess minnkar að standast einangrun og fábreytni liversdags-
tsins. Það gefst jafnvel lireinlega upp í baráttunni, flýr sveit
Slna og bústað og staðfestu og þær lífsvenjur, sem það var alið
llPP við og lifði við frá blautu barnsbeini. Ég er nærri viss um,
Jð Grunnavíkin liefði ekki farið í eyði, ef þar liefði komið
Ptestur á borð við sr. Jónmund Halldórsson, sem var sannur
eiötogi byggðar sinnar með óbilandi kjark og trú á réttmæti
y&gðar, jafnvel við bið yzta liaf, því þótt lífsbaráttan sé þar
°rð, agar byggðin þar svo börn sín og lagar, að þar er fólki
að niæta, sem vaxið liefur að manngildi, dáð og drengskap við
ðblíð kjör og liarða lífsbaráttu, ólíkt því mörgu, sem borgar-
1,1 elur, en þar á oft vel við lýsing skáldsins á binum fornu
öniverjum: Beinleit fljóð og brúnaþrungnir balir bekkjast
Sl"ðar fast við hóglífskvalir. Línur andlits lúðar eru og sjúkar,