Kirkjuritið - 01.05.1967, Side 46

236
KIRKJURITIÐ
Að afsaka sig með því, að ekki sé mark á sér tekið, eins og
sr. Gunnar óbeint gerir, finnst mér helzt til mikil hógværð af
lians hendi, — allra hluta vegna. Nægir í því sambandi að
benda á, að hann er formaður Prestafélags íslands og gegnir
fjölmörgum trúnaðarstörfum í þágu kirkjunnar, — og það er
auðvitað ekki ónýtt andstæðingum málsins, — á Alþingi t. d.,
að geta hér bent á afstöðu hans og málgagns kirkjunnar.
Þá leggur ritstjórinn fyrir mig nokkrar spurningar, varð-
andi fyrirkomulag á veitingu prestsembætta, — og þótt ég
telji málið útrætt að svo komnu, tel ég rétt að svara þeim
stuttlega.
Um þá fyrstu, hverjar séu tillögur mínar í sambandi við
veitingu prestsembætta, verð ég þó að segja, að mér virðist
liún nánast út í hött. Sr. Gunnar veit mæta vel, að á þessu
stigi lief ég engar sértillögur frain að færa, þar sem ég marg-
oft hef lýst yfir stuðningi við frumvarp það til laga um veit-
ingu prestakalla, sem í salti liggur á Alþingi. Viðhorfi mínu
til málsins hef ég áður lýst, bæði liér í Kirkjuritinu og á öðr-
um vettvangi og sé ekki ástæðu til að fara að rekja efni þessa
frumvarps hér. Það er, að ég liygg, öllum kunnugt, er áhuga
liafa á þessum máluni, svo margrætt er það orðið: Var fyrst
lagt fyrir Prestastefnu fyrir hartnær áratug, -— rætt á aðal-
fundum Prestafélags Islands, — lagt fyrir Kirkjuþing 1960, —-
vísað þaðan til umsagnar héraðsfunda, — afgreitt á Kirkju-
þingi 1960 og síðan lagt fram á Alþingi, en dagaði þar uppi-
Málið var svo enn lagt fyrir Kirkjuþing 1964, að ósk kirkju-
málaráðherra og afgreitt þaðan enn til Alþingis, þar sem það
þó hefur ekki fengizt afgreitt, þrátt fyrir yfirlýsingu kirkju-
málaráðlierra á Kirkjuþinginu 1964, — þess efnis, að liann
mundi beita sér fyrir afgreiðslu málsins.
I Ijósi þess, sem hér hefur nú verið stuttlega rakið, virðist
mér tal ritstjórans um liættu á, að liér sé rasað um ráð fram,
næsta fjarstæðukennt.
Þá biður hann mig að upplýsa, hvers konar fyrirkomulag
hafi gilt liér „um veitingu prestakalla um langan aldur fram
undir lok síðustu aldar“.
Ég geri ráð fyrir, að ritstjórinn telji viðhlítandi að fara aftur
til siðaskipta, — en upp úr þeim komst sá liáttur á, að prestar
fengu veitingabréf sín frá liöfuðsmanni, — þróunin varð svo