Kirkjuritið - 01.02.1968, Blaðsíða 3

^e'a Benjamín Kristjánsson:
Verum ferðbúin
Hugvekja á þrettándanum.
Ég stend til brautar búinn,
mín bœn til þín og trúin
er einkaathvarf mitt.
Ó, Guö, mín stoð og styrkur,
ég stari beint í myrkur,
ef mér ei lýsir Ijósiö þitt.
aiinig kemst séra Matthías að orði í sínum fagra ferðasálmi,
Sei11 margir munu kannast við.
Su var venja fyrr á öldum að fara með einhverja bæn áður
en lagt væri af stað í langferð á sjó eða landi. Enginn vissi,
'ort liann kæmi nokkru sinni aftur. Enginn vissi livaða hætta
ei l hans í vályndum veðrum og villigjörnum slóðum á hafi
e a l'auðri. Farkosturinn var oft veikbyggður og fararefnin í
't'kara lagi. Stundum urðu menn sökum klæðleysis úti svo að
Se^Ja við vallargarðinn hjá sjálfunx sér. Vegleysur og óbrúaðar
ar llrðu mörgum að aldurtjóni. Gagnvart náttúruöflunum fann
I,laðurinn til smæðar sinnar: Ég er strá, en stórt er Drottins
vald!
I INú er allur farkostur stórum öflugri, bílar með liundrað
estafla vélum, flugvélar með margfalt sterkari lireyflum, og
tlluglflaUgar með þeirri reginorku sem yfirgnæfir allt annað.
ferðamaðurinn nokkuð öruggari en liann áður var?
löl,r háskinn lians enn ekki við hvert fótmál? Farast ekki
luiklu fleiri í bílslysum og flugslysum en dæmi voru um áður,
er ferðatæknin var miklu minni?
Hin gífurlega tækni nútímans við ferðalög og vinnubrögð
11 r vissulega miklu meiri toll mannslífa en nokkru sinni
‘yrr.
4