Kirkjuritið - 01.02.1968, Qupperneq 18

Reidar Kobro, prófastur:
Frá norsku kirkjunni
Reidar Kobro, prófastur er formað'ur norska prestafélag6Íns.
Þessi smágrein er skrifuð sem svar við nokkrum fyrirspurn-
um mínum. — G. Á.
Utnræður um kirkjumál liér í Noregi liafa síðustu mánuðina
aðallega snúist um tilboð Kjell Bondeviks, kirkjumálaráðlierra,
um að liann beiti sér fyrir því að lögfesta kirkjuráð norsku
kirkjunnar. Lýsti kirkjuntálaráðherrann þessu yfir í erindi,
sem hann flutti á norræna prestafundinum í Uppsölum sl.
sumar. Vakti það mikinn fögnttð meðal norsku fundarmann-
anna. Hugmyndin er sanit alls ekki ný af nálinni.
Því ltefur verið haldið fram að engin ríkiskirkja liafi jafn
lítið sjálfsforræði í sínum innri málum og norska kirkjan. Er
það arfur frá dögum einvaldskonunganna. Afleiðing þessa var
eðlilega endurbótahreyfingin, sem hófst innan kirkjunnar fyrir
rúmri öld og leiddi til þess að fyrst var komið á fót safnaðar-
ráðunt, síðan hiskupsdæmaráðum og loks sameiginlegum þing-
um þeirra síðarnefndu. Tillaga kirkjumálaráðherrans uni
kirkjuráðið er enn eitt framfarastig á þessari braut. Búist er
við frumvarpi kirkjumálaráðuneytisins um þetta á næstunni,
og það verður sennilega lagt fyrir stórþingið, sem nú situr.
Kirkjuráðshugmyndin miðar ekki að neinni byltingu. Til-
gangurinn með ráðinu er að bæta enn það góða samband sem
ríkjandi er á milli kirkjunnar og kirkjumálaráðuneytisins. En
það getur þó haft mikla þýðingu fyrir málstað kirkjunnar. Hér
er heldur ekki um valdakröfu kirkjunnar að ræða. Ætlunin
er að kirkjuráðið liafi aðeins ráðgefandi vald í skipulags- og
fjármálum, en jafnframt standa vonir til að það leiði til fyllri
glöggvunar á því ástandi kirkjunnar, sem skapast hefur við
gjörbreytta þjóðfélagsliætti og sívaxandi aðstreymi til borga
og bæja. Og megi stuðla að óhjákvæmilegri nýmyndun safnaða