Kirkjuritið - 01.02.1968, Blaðsíða 21

Bjarni Sigur&sson:
Lái hver sem vill
Einhvern tíma fyrr mun ég liafa leyft mér að benda liér á,
sóknarprestar strjálbýlisins muni smám saman liverfa nema
1 iilómlegustu byggðum. Þetta liggur raunar alveg í augum
UPPÍ bverjum þeim, sem leggur á sig að íhuga kjör presla í
alvöru. En að sjálfsögSu ber að spvrna við fótum og liamla
ííegn þeirri öfughyggju okkar tíma, að störf presta skuli minna
'lrt og launuð en annarra.
Jafnframt þeirri breytingu á prestakallsskipan, sem verið
kefur á döfinni seinustu misserin og enginn veit til fullnustu,
tvernig muni reiða af um það, er lýkur, er meginnauðsyn að
^Jora ráðstafanir til að tryggja strjálbýlinu prestþjónustu eftir
°ngum. Að sjálfsögðu ldýtur þeim að verða greidd einliver
staðaruppbót, sem sitja í afskekktustu prestaköllum. Þetta er
s' o augljóst, að það er varla umtalsvert.
Að vísu er stundum spurt háðslega: Hvar er liún fórnfýsin
>kkar prestanna, sem ykkur verður svo tíðrætt um, að þið
jk"luð ekki hafa ábuga á guðskristni nema i borg og bæjum?
eir góðu menn, sem fárast vegna prestseklu til sveita, ættu
ai! vita, að það er heill mannsaldur, síðan það tíðkaðist, að
e,r*baettismenn svo sem læknar og sýslumenn sætu í sveit á
slandi. Prestar eru kyrrir þar enn, og eru laun þeirra þó
' kki nema brot af þeim tekjum, sem öðrum embættismönnum
'afa boðizt.
Ekki þar fvrir — frá mínum bæjardvrum séð er engum
"ninni vorkunn að starfa og eiga heima í sveit. Og svo mun
11111 niarga presta, að þeir kjósa sér starfsvettvang þar fremur
en 1 borg og bæ. En það er tilgangslaust nú orðið að segja
Prestum, að þeir séu ekki of góðir til að draga frarn lífið á bug-
sJ°num einum saman, þó að þeir hafi sumir lil skamms tíma lif-