Kirkjuritið - 01.02.1968, Qupperneq 27

KIItKJUIiITlÐ
73
V ígsla.
er’ at præster fár besög af syge mennesker, <ler liar mistet tilli-
en til psykiateren, fordi denne ikke tager den religiöse pro-
ernsti]ling alvorligt. Det liænder, at præsten finder ud af,
at Vejen til helbredelse netop má gá igenom fastlioldelsen af
ansvaret over for den skyld, som lægen hagatelliserer. Under
1Sse forliold er fristelsen for presten til at fuske i psykiatrien
for stor. En psykiatri, og i det liele taget en lægelig virksom-
e<k som liar respekt for menneskets religiöse bundethed, og
'11 kirkelig sjælesorg, som Iiar respekt for psvkiatrisk forskning
°8 laegevidenskab, má virke sammen, livor syge mennesker
Ska> hjælpes.“
h"r liefur verið minnst á örfá atriði, sem til umræðu voru.
P vill engan veginn aðalatriðin. Full ástæða væri, að skýra
beini umræðum, sem urðu um livernig auka bæri kynningu
K°ntstarfs. Hvernig hægt væri, að auka aðsókn að díakóní-
la*n' °g hvernig lientugast væri að liaga frambaldsnámi, en
- * yrSi of langt mál að sinni. Hvernig búa frændþjóðir
ar að þessari starfsemi? Því er til að svara, að jiar ber