Kirkjuritið - 01.02.1968, Síða 38

84
KIIÍKJURITIÐ
varður allra, og ég Iief einungis verið að reyna trúmennsku
þína. Þú vildir þjóna voldugasta drotni veraldar, og frá þess*
ari stundu skaltu líka vera þjónn minn.“
Nú skildist Kristófer í liverju sannur styrkleikur var fólginUi
og hann gekk út í lieim til þess að flytja erindi Drottins síus'
----oo-----
Þannig er helgisagan í höfuðatriðum. — Og sem aðrar slík*
ar sagnir hefur hún hoðskap að flytja. Vegna þess að hanU
átti óskerta samúð með ókunnum dreng á hættunnar stund,
fann liann hlutskipti sitt að þjóna málstað, sem honum var
kærastur.
Hann átti þá ósk að mega þjóna voldugasta konungi verald'
ar? — þennan konung fann liann í Meistaranum frá Nazareh
sem hann var kjörinn til að þjóna. — Hann sinnti kalli þesS
sein á hjálp lians þurfti að lialda, og veitti þá björg er hanU
mátti til liins ýtrasta.
----oo-----
Hetjan Kristófer er dæmigerð saga þeirrar hjálparstarfseink
sem við minnumst. — Þar er um brautryðjendur og merkisbera
að ræða, sem við liljótum að minnast. — Á 25 ára aíin®l>
Slysavarnafélags Islands 1953, sagði forseti Islands, lierra Ás'
geir Ásgeirsson. „Eitt nafn verð ég að nefna, en það er hin®
mikilhæfi prestur séra Oddur V. Gíslason, sem um 5 ái'a
skeið fór ótrauður um verstöðvar, eggjaði menn til slysavarna*
og kenndi ný ráð í viðureigninni við veður og vind (það vai
á árunum 1888—’92) .— Jafnframt því sem hann brýndi fy1*1
mönnum að ýta, — sigla og lenda í Jesú nafni. Vafalaiist
hefur séra Oddur lilotið liljóða þökk margra sem björguðust
við notkun lýsis í stórsjó og veltibrims, en á liinu bar ]’°
meir undir lokin, að menn bitu í hæla lionum af skammsý®1
og vantrú.“ (Morgunhlaðið 31. janúar 1953).
Þessi kennimaður Grindvíkinga, var — eins og kunnugt el'
brautryðjandi slysavarna í okkar landi. Hann flutti fyrirlestr»i
gaf út hlað og stofnaði félög til að vinna að slysavarnamálu111'
Ekki er að efa hvert liann sótti sinn leiðarvísi, eða livaða koU'
ungi hann þjónaði. — „Sá sem treystir forsjón Guðs, gerl1
sjálfur sitt ýtrasta.“