Kirkjuritið - 01.05.1969, Qupperneq 9

Si'ra PrUnrSifí
urgeirsson:
lano
111 8rát: Jesú yfir Jerúsalem segir postilla Helga Thordersen:
«Hann fyrirvarS sig eigi að gráta, þegar svo bar undir. Hann
'eri eilíf]ega lofaður fyrir það, að liann skammaðist sín eigi
. nr að vera maður. En það mannlega Iijá honum lielgaðist af
PVl guðdómlega, — og lians viðkvæmni eins og annað, var
•ogur lýsing þess liimneska kærleika.“ (Predikanir Helga G.
l'liordersen bls. 556).
Annað dæmi lýsir liryggð Jesú. — Það var, þegar góðvinur
'ans, Lazarus frá Bethaníu var dáinn. — Hann kom í þorpið,
1 egar Lazarus hafði legið fjóra daga í gröfinni. — Rétt áður
< n Jesú kallaði vin sinn til lífsins aftur, er honum lýst þannig,
a hann liafi verið gramur, í anda, hvesst augun á viðstadda.
'o stendur þetta: Jesú táraðist (Jóh. 11,35).
Til er ævaforn áletrun í stein, sem grafinn var upp úr borgar-
j'Ostum Gyðingalands, og er þar að finna lýsingu á Jesú eftir
‘Oidstjórann Publíus Lentulus í Juda. — Lýsingin er skráð í
oliu brezku alfræðibókarinnar. Þar er m. a. þessi lýsing:
”Hann ávítar með göfuglyndi og mildi er í ráðum hans.
H
En
31111 er málsnjall og alvarlegur í orðum sínum og gjörðum. —
gmn liefir séð hann lilæja, þó er framkoma lians framúr-
S. araildi ánægjuleg, en hann hefir grátið í nærveru fólks.‘
yoing á hinni aramisku áletrun úr lýsingu Publíusar).
Jesús var viðkvæmur. — Það sýna ekki aðeins þessi tvö dæmi
111 hH hans, — heldur yfirleitt að hann kenndi í brjósti um
lllennina, fann til með þ eim sem áttu bágt. — Samúð lians var
sterk og innileg, að hann tók á sig bágindin — leið sárs-
Ka> eins og það væri liann sjálfur sem byrðina har. —