Kirkjuritið - 01.12.1975, Qupperneq 19

Við Menighedsfakultetet hlaut hann
að kynnast Ole Hallesby, er þar var
sjálfkjörinn höfðingi á þeim árum, —
svo og mörgum þeim stúdentum, er
fastast fylktu sér um hann. Gekk hann
heilshugar í lið með þeim og tók að
hvetja Hallesby og fleiri til islands-
farar. Mun von hans hafa verið sú, að
takast maetti að koma á kristilegum
móturn fyrir stúdenta og menntaskóla-
nema á islandi.
Vorið 1934 hélt Valgeir til Þýzka-
lands og hugðist enn auka þar nám
sitt. En honum entist ekki aldur. Varð
hann að hverfa heim frá námi hel-
sjúkur og dó 12. júní 1935, harmaður
mjög af vinum og samherjum, enda
aðeins á tuttugasta og fimmta ári. En
hann hafði ekki til einskis barizt. Bæði
á íslandi og í Noregi lifðu hann nokkr-
ir stúdentar, sem reru að því öllum
árum, að efnt yrði til íslandsfarar frá
Noregi og þá helzt með Hallesby í
broddi fylkingar. Á þeim árum var
aldamótaguðfræðin einráð í guð-
fræðideild Háskóla islands, en jafn-
framt höfðu áhrif hennar blandast
áhrifum spíritisma og jafnvel guð-
sPeki með einkennilegum hætti hjá
fjölda manna. Hin gamla kenning
^iblíunnar um Krist, var því alls ekki
1 móð. Jafnframt hafði kirkjurækni og
frúrækni tekið mjög að hraka. í aug-
um þeirra fáu stúdenta hér á landi,
er börðust gegn straumnum, var
ástandið hörmulegt og horfurnar geig-
v®nlegar. í augum meirihlutans voru
beir hins vegar þröngsýnir afturhalds-
Se9gir. Þeir guðfræðingar, er þarna
attu hlut að máli, voru þó allir menntað-
lr betur en gerðist, og kunnugri megin-
straumum og nýjungum í guðfræði
samtíðarinnar en margir þeir, er ákaf-
ast herjuðu á þá í nafni frjálslyndis
og vísinda. Um þær mundir höfðu Karl
Barth og samherjar hans þegar gengið
milli bols og höfuðs á aldamótaguð-
fræðinni. Mikil vorleysing virtist í
vændum við marga guðfræðiskóla
álfunnar. Það var vonin, að heimsókn
frá Noregi, kynni að veita einhverjum
straumum hennar til íslands.
Norskir á íslandi 1936
Magne Lund hét sá norskur stúdent,
er ötulast hafði unnið að undirbúningi
islandsfarar Hallesbys. Hann lifði nógu
lengi til þess, að islandsförin væri
ráðin, en síðan gekk hann sama veg
og Valgeir Skagfjörð. Hann dó vorið
1936, og komst aldrei til islands. Hall-
esby kom hins vegar til Reykjavíkur
við sjöunda mann í október sama ár.
Koma Norðmannanna vakti furðu
mikla athygli. Mun óhætt að segja, að
fáir erlendir gestir hafi hlotið óblíðari
móttökur hér á landi á siðari öldum.
í dagblöðum var harkalega ráðizt að
þeim, segja má, að veitzt væri að þeim
með skrílslátum og safnað var undir-
skriftum háskólastúdenta til mótmæla
gegn því, að Hallesby fengi að halda
opinbera fyrirlestra við guðfræðideild
Háskóla islands. Fyrirlestrarnir voru
engu að síður svo vel sóttir að taka
varð Gamla Bíó á leigu, því að húsa-
kynni háskólans voru þá ekki nógu
vegleg til að rúma áheyrendur.
Meðal þeirra, er tóku til máls í blöð-
um á þeim dögum, voru Halldór Lax-
ness og Jónas Jónsson frá Hríflu, —
257