Kirkjuritið - 01.12.1975, Síða 22

ir, hvert svarið er við hinztu gátu lífs-
ins. En Heilagur andi Guðs hefur gert
oss það Ijóst fyrir meðalgöngu spá-
manna og postula. Vér finnum svarið í
Biblíunni.“
Þessari áherzlu á gildi Biblíunnar
fylgir síðan predikunin um hjálpræðið
í Jesú Kristi öllum þeim til handa, er
taka sinnaskiptum og trúa. Og Wisloff
segir:
„Nú á dögum geðjast mönnum ekki
að ákveðnum, eindregnum umsögnum,
þegar fjallað er um andleg efni. „Hér
stend ég“, sagði Lúther, „ég get ekki
annað.“ — í dag væri fremur sagt:
Hér stend ég, — en ég skal mjög
gjarna færa mig. — Verum fyrir alla
muni ekki að þrefa um neitt. Stöndum
saman og verum vinir. Verum ekki að
tala um, að eitthvað sé rangt og leiði
sálir í villu. Já, þannig er andlegur
taktur samtímans og hefur lengi verið.
Móti þessu höfum vér teflt vitnisburði
vorum um hjálpræðið í Jesú Kristi og
Honum einum.
Gangið inn um þrönga hliðið, sagði
Jesús. Hlið afturhvarfsins er þröngt.“
Hverjum til góða?
Hið fjölmenna, norræna stúdentamót
í Laugardalshöll er meiri viðburður en
svo, að þagað verði um í Kirkjuriti. Að
ósk ritstjóra koma tveir þeirra, er stóðu
í mestum eldinum, austur í Skálholt
haustdag einn og sitja fyrir svörum,
eins og kallað er. Þar er síra Jón Dal-
bú, skólaprestur, kominn. Hann stjórn-
aði mótinu og var framkvæmdastjóri
undirbúningsnefndar. Hinn er Gísli
Jónasson, stúdíósus theologíe, og
kom einnig mjög við sögu undirbún-
ings og umsýslu. Síra Arngrímur
Jónsson, er og við staddur. Og sem
allir eru mettir orðnir og sæmilega
hressir í anda, hefur undirritaður máls
með þessum orðum eða áþekkum:
— Finnst ykkur mikið hafa gerzt hér
á voru landi? Ellegar var þetta mót
fyrst og fremst blessunarríkt og áhrifa-
ríkt fyrir þá, sem hingað komu að
utan?
Síra Jón verður fyrir svörum:
— Við fengum náttúrlega fyrst og
fremst að heyra það á mótinu sjálfu
og eftir það, hvað erlendu gestirnir
voru ánægðir og töldu mótið mikils
vert. Hingað hafa komið þakkarkort
og bréf, sem bera með sér, að mótið
var blessunarríkt fyrir það fólk. Þess
er líka að gæta, að undirbúningurinn
fór ekki aðeins fram hér heima. Það
var stór hópur fólks um öll Norður-
lönd, sem bar það fram á bænarörm-
um. Þess vegna var eftirvæntingin
einnig mikil.
— Teljið þið, að hingað hafi komið
margt fólk, sem ekki var áður mjög í
snertingu við stúdentahreyfingarnar á
Norðurlöndum?
— Já, það var töluverður hópur af
slíku fólki, sem kom, einkum frá Nor-
egi. Enda kom fjölmennasti hópurinn
þaðan. Norskir stúdentar gerðu tals-
vert af því að taka með sér vini sína,
sem ekki höfðu verið mikið viðriðnit
kristilegt starf, til þess að koma þeim
undir áhrif orðsins. Og ég veit, að
þetta mót olli straumhvörfum í l'fi
þeirra sumra.
Sé vikið að því, sem að okkur snýL
þá held ég, að þeir mörgu Islend-
ingar, sem þarna voru, hafi haft mikla
260