Ljós og skuggar - 01.01.1904, Qupperneq 10

10
yflr hópinn. Hvað er þetta, flestir piltarnir eru
að reykja, og loptið er þrungið af tóbaksreyk.
Þarna sjer hann uppi á einskonar upphækkuðum
palli, ekki ósvipuðum leiksviði, nokkra karlmenn
í borðalögðum fötum, og kvenníólk með hijóðfæri
í síðhempum með einkennileg höfuðföt. Svo or
farið að syngja. Honum heyrist það vera sálrn-
ar, fallegir sálmar. Og nú tekur fólkið til að
æpa: „Ekki þetta, ekki þetta, heldur: Jeg skal
aldrei, aldrei, aldrei gefast upp, nei, nei.“ Jóni
er ofboðið, og ekki furðar hann sízt á því, að þarna
sjer hann fjölda af velhiæddum mönnum, sem
vel hefði mátt fatanna vegna ætla að væru „heldri
inenn,“ með fannhvítt hálslín og „danska skó,“
en ekki eru þeir þó svo siðaðir að þeir taki ofan
höfuðföt sín, hvað þá meira, þeir eru þó inni í
húsi, og það er verið að fara með guðs
orð, það heyrir Jón greinilega, því nú gengur
fram ungur maður og les upp kafla úr ritning-
unni. Fólkið er að tala saman og hlægja, ryðj-
ast út með blóti og formælingum, öldungis eptir
sem áður. Hvað er þetta, fóikið þekkir þó víst
biblíuna?
Nú eru ljósin slökkt og sagt að skugga-
myndasýningin eigi að byrja.
Myndirnar eru teknar úr biblíunni, það er
sýndur písiarferill frelsarans, þar sem hann hníg-
ur undir þunga kross síns á leiðinni til Golgatha.
En það er ekki mikið um alvöru í þessum lióp,
sem er „á her“ í kvöld; hláturinn ininkar ekki,