Syrpa - 01.03.1912, Qupperneq 57

I SÝN OG ÞÓ FALINN SÝN.
Sönn saga, segir frá hversu enskur trésmiður (J. A. Hamilton) skaut línu og land-
stjórnarvörðum ref tyrir rass, og stalst með skipi línunnar far.bréfslaus vestur um haf
og þegar til Canada kom, sinaug í land varðhöldin, sem hötð eru á því „fyrirheitna
landi“, Sagan er ekki stórum metkileg, en hún hefir það sér til gildis að hún rifjar upp
ferðaminningar fyrir þeim, sem vestur hafa flutzt. —Þýð.
LLUM ber saman um það,
sem riönir eru viö farþeg-a-
flutningana um norðanvert Atlants-
liaf, aö varla sé neitt viölit að stel-
ast farbréfslaus meö skipum þeim
er ganga þar milli landa og komast
í land hinumegin svo ekki verði
uppvíst, og þeir hafa í rauninni satt
að mæla. En þó hefi eg leikið þaö.
,,Aö stela sér fari“ gerist tíðast
meö því móti, að maður laumast út
ti skip og felst þar, svo aö yfir-
menn og skipverjar vita ekki af.
Eins fór eg aö, nema hvaö eg brá
af venjunni og faldi mig ekki. Svo
fjarri því, aö eg var lengstum á al-
mannafæri þann tíma, sem eg var
á skipinu, frá því eg kom á það og
þangað til að eg gekk í land af því.
Eg borgaöi ekki rautt cent farið,
og grunaði þaö engann mann á
skipinu og þó var reglugjörðum og
fyrirmælum öllum fylgt stranglega
Það var í september 1905. Þá
var enga atvinnu aö fá á Englandi.
Góöir smiðir voru atvinnulausir svo
hundruðum skifti, og konur þeirra
og börn lifðu við sult og seyru. í
sex mánuði var eg atvinnulaus.
Handiðn mín er trésmíöi; en eg var
búinn til að ganga í hvaða vinnu
sem var, svo fremi hún dygöi
til aö fá þak yfir höfuð sér og halda
lífinu í konu og krökkum. Kona
mín tók þvotta heim til sín og gekk
út til daglaunavinnu, en eg var á
snöpum eftir alls konar vikavinnu,
og fénaöist einn og tveir shillings af
og til, og með þessu móti drógum
við saman björg handa okkur.
Eg átti bróður í Canada. Hann
var trésmiður eins og eg. Hann
skrifaði mér hvað eftir annað, að eg
skyldi koma vestur, þar væri nóg
um vinnu og hún væri ágætlega vel
launuð. ,,Hægra aðleggjaheilræðin
en halda þau“,hugsaði egmeðsjálf-
um mér, í sáru skapi, þegar eg var
að lesa þetta. Hví hvaðan áttu mér