Syrpa - 01.06.1912, Page 53

Syrpa - 01.06.1912, Page 53
NUNNAN í HULINSHEIMUM 243 “Eg haföi aldrei hugsaö út í þa'ð,” sag'ði hann hugsandi. “Það verður þó engan veginn auðvelt, því í báðum göflum eru gömul imálverk, bygð inn í vegginn. Þau voru þar á tímum gamla Patricks.” “Þessi málverk voru þá til á tím- um stúlkunnar heillum horfnu, og liafa ætíð hangið þar sem litla birtu lagði á þau.” “Satt er það, og eg verð að játa, að eg liefi aldrei veitt þeirn mikla eftir- tekt, þó sagt sé að Van Dyck hafi málað þær myndir.” “Af fólki af ættinni?” spurði eg. “Já. Önnur er af Patrick en hin af konu hans. Báðar dökkar og skuggalegar. Gerði þeim ef til vill gott að vera hreinsaðar og olíuborn- ar.” “Þær skortir ljós, Kellaw! ljós og loft. Það gerir þeirn gott aö rífa þær niður.” Kellaw kinkaði kolli til samþykkis, en sagöi svo snögglega: “Því skyld- um við bíða til morguns? Því ekki að byrja þegar í stað? Nema við skyldum hafa fengíð nóg.” “Hvað það sner.tir,” sagði eg, “þá máttu treysta mér til að halda áfram. Hvað leggur þú til ?” “Taktu cftir. Ef fótatakið kemur til baka, eins og þú getur til, verður þess fyrst vart við suðurendami. Eg skal taka mér stöð þar; þú getur séð fyrir norðurgaflinum. Við getum báðir haft stóla, svo við getum beöið sitjandi. Taugarnar hafa það til, aö láta barnalega og Ieika á mann, cf maöur gerir þessháttar tilraunir standandi.” Hann hló kuldalega og teygði sig. Næsta augnablik rétti hann sig í sessi og leit til mín glettinn. “Eif við tökum til strax,” bætti hann við, “er síður hætt viö aö við höfumjrjark til að hætta við alt sam- an. Það er þvi bezt þú komir.” Nokkrum mínútum seinna var livor á sínum staö. Yfir í endanum gat eg séð myndina bygða inn í veggir.n, þó í skugga væri — hún sýndi Patrick Kellaw á hestbaki. Eg sat til hliöar. fast viö þilið og að baki mér voru dyrnar að bókahlöðunni. Tikk—takk heyrðist frá klukkunni og annað slagið nlarraði í viðum húsgagnanna i gang- inum, eins og til aö minna mig á, að gott tiimbur er eftir alt lifandi og staríandi. Úti lék vindurinn aö vafningsviönum og feykti blöðum hans gegnt gluggarúðunum. Nú tóku tvær uglur aö kastast á kveðjum; eg þráði ósjálfrátt dagsljósiö og ók mér óþolinmóölega í stólnum. Augnabliki síðar hrökk eg viö og stóð á fætur. Hva'ð er á seyoi ? Eg slarði niður ganginn og hlustaði. Ekki var um að villast, frá hinum endanum barst kvenmannsrödd æ skýrari og blíðari. Latnesku orðin sungin skýrum fullum tónum; næst varð röddin aö angistarópi og þagn- aöi. Það augnablik virtist hún konta frá miðjum ganginum og eitthvað — eg veit ekki þva'ð — lét mér ósjálf- rátt koma í hug mynd Patricks Ivel- laws á miðjum hliðarveggnum. Er söngurinn hætti heyr'öi eg skó- hljóðið og sá vin minn; hann fylgdi í humátt á eftir, lotinn, með aöra höndina reista yfir enni sér. Skref eftir skref kom hin óséöa vera nær, unz eg heyrði mjúkt skrjáf- hljóðið í kjólnum; eg bei'ð sem negld- ur niöur og hallaði annari öxlinni upp a'ð myndinni. Annað hvort skref virtist óljóst eins og fóturinn fylgdi gólfinu; og meðan eg var að hugsa um orsök þess barst skóhljóðið nær

x

Syrpa

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.