Syrpa - 01.09.1913, Side 60

58
SYRPÁ
hádegisbiliÖ, þá var þar engin umferb
vagnhesta né gangandi manna. Kífi
tekur nú flöskuna og lætur hana niö-
ur í eitt skolpræsi'S og heldur svo leið-
ar sinnar. Hann lítur um öxl sér
þrisvar sinnum, og sér þá flöskuna,
snjóhvíta og bumbubreiöa standa svo
kirfilega í skólpræsinu, þar sem hann
haföi skilið viö hana. Svo beygöi
hann fyrir götuhorn, svo aö hann gat
ekki lengur haft auga á henni.
En hann var varla sloppinn fyrir
horniö, þegar hann fann, að eitthvað
kom viö olnbogann á honum; og þeg-
ar hann fór að gæta aö, hvaö þaö
væri, sér hann aö þar er komin flask-
an og er búin aö stinga bumbunni
niður í treyjuvasa hans og teygir
langa hálsinn upp úr opinu. “Þctta
er þá alt saman dagsatt,’’ varö hon-
um aö orði.
Síöan gengur hann inn i búð nokkra
og kaupir sér þar gorm og gengur svo
út úr borginni á afvikinn staö og fer
aö reyna að ná tappanum úr flösk-
unni meö lionum. Hann skrúfar
gorminn hvaö eftir annaö í tappann,
en gormurinn kemur laus upp í hvert
skifti, og er tappinn jafnheill eftir
sem áöur. “Þetta hlýtur aö vera ein-
liver nýmóðins tappi,” hugsaði Kífi,
en honum var nú ekki farið aö veröa
um sel. Hann var allur í einu svita-
lööri og skalf eins og hrísla.
Nú snýr hann aftur leiöar sinnar
niður aö höfninni og fer þá fram hjá
sölubúð nokkurri þar sem seldar voru
ýmiskonar skeljar, kylfur og því um
líkt, frá eyjum villimannanna, gaml-
ar goöalíkneskjur úr heiöni, gamlir
peningar, málverk frá Kína og Japan
og ýmislegt fleira, sem sjómenn flytja
heim með sér i hirzlum sinum. !>á
datt honum alt í einu ráö í hug.
llann gengur inn í búöina og býð-
ur kaupmanninum flöskuna fyrir
hundraö dollara. Kaupmaður gerði
í fyrstu gis að honum og bauö honum
fimm dollara fyrir hana. — En ein-
kennileg var hún, flöskuskömmin —
slíkt gler haföi aldrei veriö blásiö í
nokkurri glerverksmiðju í víöri ver-
öld—litirnir skiftu sér svo dásamlega
fallega í mjólkurhvítu glerinu, og
skugginn bærðist svo einkennilega
innan i flöskunni. Og svo fór þaö að
lokum, þegar kaupmaðurinn var lengi
búinn aö þrefa og þjarka um verðið,
eins og prangara er siöur, að hann
keypti flöskuna fyrir sextíu dollara í
silfri og lét liana síðan upp á hillu í
miðjum búöarglugganum.
“Jæja,” sagöi Kífi viö sjálfan sig, “nú
er eg búinn að selja þaö fyrir sextíu
dollara, sem eg keypti fyrir fimtíu,
eöa reyndar dálítið minna, af þvi
einn dollarinn var frá Chili, og með
þessu skal eg þó komast fyrir sann-
leikann.”
Síðan snýr hann til skips; og er
hann lýkur upp kistu sinni sér hann
að flaskan liggur niðri í henni, og
hafði hún þá verið fljótari í ferðum
en hann sjálfur.
Maður nokkur var á skipinu, sem
Lápaka er nefndur. Hann var mikill
vinur ICífa. Hann var nærstaddur
þegar Kífi lauk upp kistunni, og af
því að hann sá, að Kífa brá nokkuð,
er hann leit niður i kistuna, spyr hann
hvers vegna liann stari svona niður í
hana og hvort nokkuð sé um aö vera.
Þeir voru þá staddir tveir einir í
framlyfting skipsins, og af því að
Lápaka lofaði að þegja um alt, þá
trúði Kifi honum og sagöi honum
upp alla söguna um flöskuna.
“Þetta er kynleg saga,” sagði