Syrpa - 01.09.1913, Blaðsíða 50

48
SYRPA
var broti'S af. í>aö var steinninn, sem
Jephson var gefinn, og svertingjarn-
ir héldu hann höfSingja sinn, af því
hann átti steininn. Til þess aS los-
ast viö Jephson, af þvi hann var fyr-
ir honum, til aS komast til valda og
því aS hann þorSi ekki aS drepa
hann, þá lét Goring hann fá bát og
sagöi honum aS halda til Gihraltar.
Jephson fór aö hans ráSum, varS
þann veg lifs auöiö og til frásagnar
um töku Mariu Celeste og afdrif
skipshafnarinnar. En, eins og hann
sjálfur kannast viö, hann hefir eng-
an fundiS, sem vill leggja trúnaö á
sögu hans.
Hn
M
Úr dularheimi.
V. Merkileg sýn.
Til forna var þaö þjóötrú á ís-
landi, aS kirkjugaröar risu á hverj-
um páskadagsmorgni. Aörir sögöu
á öllum stórhátíöum: jólum, páskum
og hvítasunnu. Þó mun hitt hafa
veriö algengari trú, aö hinir fram-
liönu myndi stíga upp úr gröfum
sínum aö eins á páskadagsmorgun,
og væri þaö sem endurtekning á
tlpprisu frelsarans og fyrirþoöi
þess, að eitt sinn renni upp sá dýrð-
lcgi dagur, er allir dauöir menn lifna
og ganga frá gröfum sínum til aö
mæta fyrir allsherjar guSsdómi.
Þeir, sem bezt þóttust vita, sögðu
þó, aö þetta kæmi örsjaldan fyrir,
og aö eins þegar páska hæri upp á
réttan upprisudag Krists. ÞaS væri
háö sömu lögurn, sem sólardansinn,
er fjöldi manna af eldri kynslóöinni
trúir enn í dag aS eigi sér staS.
Ekki skal því neitaS, aS eitthvaS
hæft mun vera i því hvað sólardans-
inn snertir. Gamall og skilríkur
hóndi heima á Islandi sagSi mér
sjálfur, aö hann hefSi sé'ö sólardans
aS eins fjórum sinnum á æfinni, og
var hann þá komirin á sjötugs aldur.
Heföi þó margoft veriö heiöskírt
veSur á páskadagsmorgun. Hann
kvaö þaö vera hina dýrSlegustu sýn,
er hann heföi nokkru sinni augum
litiö. Og eftir lýsingu hans aS dæma
á þessu náttúruundri, hlýtur þaS aö
hafa veriö hrífandi vi'öhurSur og ó-
viðjafnanlega fagur.
Hvaö upprisu framliöinna snertir,
þá eru þeir menu víst sárfáir, er hafa
séö þann viöburö. Eg þekki aö eins
eina sögu af þvi tagi. ÞaS er nú
nálega heil öld síöan sá maður gekk
til sinnar eilíföarrekkju; en sögu-
maður minn, scm líka er dáinn fyrir
mörgum árum, heyrSi hann sjálfan
scgja frá þessum sjaldséöa viöhuröi.
Eg verö aö taka þaö fram, aö þeg-
ár eg hcyröi sagt frá þessari merki-
legu sýn, var cg mjög ungur; svo aö
nafn mannsins og verustaöur hans
;
{
k