Nýjar kvöldvökur - 01.01.1935, Qupperneq 27

ÆFINTÝRI ÚR ÍSHAFINU
21
förum aftur í sömu stefnu og við kom-
um, hvernig' getur það þá verið, að við
rákumst ekki á þenna jaka fyrr?
—Það veit ég ekki, svaraði Storm-
leigh skipstjóri stutt. öll athygli hans
var bundin við hættuna, er vofði yfir
: skipinu.
Skipið þokaðist hægt áfram, í þetta
skipti í boga á stjórnborða. Firnrn mín-
útum síðar heyrðist aðvörunaróp:
— Jaki fram undan!
»Polarity« hafði reynt þrjár mismun-
andi stefnur, en í hvert skipti hafði skip-
ið rekizt á ís. Það var auðsýnilega komið
í gildru.
— Travers! hrópaði skipstjórinn.
— Já, skipstjóri!
— út með sökkuna!
— Já, skipstjóri!
Sakkan kenndi botns á sex föðmum.
— Hver skrambinn! hrópaði Travers.
Það ættu að minnsta kosti að vera sex
hundruð faðmar.
— Hvernig stendur á þessu? spurði
Ranworth.
— Sjálfsagt þannig, að við erum inni
í jaka, svaraði Stormleigh skipstjóri ró-
lega. Nú, þegar skipið lá um kyrrt, var
hann ekki lengur eins kvíðandi.
— Reynum að komast út — ef við
getum, svaraði skipstjórinn. Ef mér ekki
skjátlast stórlega...
Orð hans voru stöðvuð af lágu, skrölt-
andi hljóði, sem fljótt hækkaði og varð
að drynjandi þrumugný. Hér um bil sam-
tímis fór sjórinn að freyða og ólga. Það
mátti greinilega finna kipp undir skips-
kilinum.
— Jakinn hrynur, sagði Stormleigh
skipstjóri svo rólega, sem honum var
unnt, þótt hann yrði óttasleginn. Hann
rinn skildi hættuna. »Polarity« var stödd
inni í jaka, sem var kominn að hnrni.
Hver mínúta var dýrmæt, og hann varð
óðar að finna upp ráð til að bjarga skip-
inu úr hættunni.
Þá létti þokunni skyndilega, og ugg-
vænleg sjón mætti augurn drengjanna.
»Polarity« var raunverulega stödd inni
í heljarmiklum jaka. Á allar hliðar
teygði sig samanhangandi ísveggur um
800 fet í loft upp.
Drengirnir gátu nú séð opið, sem skip-
ið hafði af tilviljun komizt inn um, —
gjá, sem var nálega hundrað metra breið
og sjötíu og fimm metra há. Það var
þessi hluti jakans, sem nú virtist ætla að
hrynja.
Ægilegt brak gaf enn til kynna, að
nýtt hrun hefði orðið. Sjórinn í gjánni
ólgaði stórkostlega, þegar hinn mikli jaki
ruggaði. óttast mátti að »Polarity« gæti
kastast upp að hrufóttum ísveggnum.
Stormleigh skipstjóri sá einn mögu-
leika og tók hann. Eina björgunarvonin
hans var að fá hraða á skipð og stýra að
gjánni.
Hann gaf skipanir sínar, og vélarnar
tóku að ganga með hægð. Skipið rann
hóglega út að gjánni. Sá möguleiki var
til, að jakinn hefði nú breytzt svo, að
sjórinn væri ekki nógu djúpur yfir
»þröskuldinum« í gjánni, og kæmi það
fyrir, yrði skipinu ekki útkomu auðið.
Leslie og Guy stóð á öndinni af eftir-
væntingu, þegar skipið nálgaðist gjána.
Hvernig mundi þetta ganga? Mundi
þeim heppnast aö sleppa út?
Allt í einu nuggaðist kjölurinn við ís-
botninn, en »Polarity« skreið stöðugt á-
fram. ísinn virtist láta undan hinum
sterku skipskinnungum; en það leið ekki
á löngu, þar til gufuskipið stanzaði ná^-
lega alveg.
Stormleigh skipstjóri vissi vel, að ef
skipið staðnæmdist algjörlega, myndi það
aldrei losna af sjálfsdáðum. Hann setti
því vélamar á fulla ferð áfram.
Vélar »Polarity« unnu af allri orku,