Nýjar kvöldvökur - 01.01.1935, Page 28

22
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
.sjórinn freyddi um hinar sterku skrúfur,
og skipið mjakaðist áfram eina fimmtíu
metra. Þá féll skipið skyndilega að fram-
anverðu og skreið því næst hratt út á
djúpan sjó.
— Sjáðu þarna! hrópaði Guy til félaga
síns, þegar »PoIarity« fjarlægðist hinn
hættulega jaka.
Hann benti á syllu í jakanum fullum
hundrað fetum yfir sjó. Þar upp stóð
stór hvítabjörn með útsperrta hramma
og framteygðan háls, stífur eins og
myndastytta.
— Hann er dauður, sagði Leslie. Kal-
inn til bana, að því er virðist, Ég hefði
haft gaman af að vita, hvernig hann hef-
ir komizt upp í jakann.
— Vertu rólegur. Hann er ekki dauð-
ur, sagði vinur hans. Þú getur...
Aðvörunaróp frá einum skipverjanum
stöðvaði hann í setningunni. Jakinn
mikli var að velta.
Hægt og hægt tók hinn tröllaukni haf-
isjaki að hallast.
Skipið var enn í hættu, því að enn var
ekki næsta mikil fjarlægð milli þess og
ísjakans.
Drengirnir gátu séð hvítabjörninn
stökkva upp eftir ísfletinum, sem áður
hafði verið því nær láréttur, en varð nú
æ brattari.
Það gekk vel nokkurn spöl. En svo
tóku hinir sterku hrammar að renna til.
Dýrið barðist árangurslaust við að ná
fótfestu. Það rann aftur á bak og slengd-
ist yfir brúnina á hinum veltandi ísjaka.
Það hvarf fljótt í löðurhvítar, ólgandi
öldurnar.
Hávaðinn frá hrynjandi jakanum .óx,
þangað til hann líktist þrumugný, og
sjórinn hófst í stórum öldum.
»Polarity« var næstum því komin út
úr hættubeltinu, þegar jakinn valt.
— Haldið ykkui' vel, þiltar, grenjaði
Stormleigh skipstjóri.
En rödd hans heyrðist ekki, sakir hins
gríðarlega hávaða. Þrátt fyrir það héldu
allir sér í eitthvað, hver sem betur gat,
þegar stór flóðbylgja skolaðist yfir aft-
urenda skipsins.
Leslie og Guy, sem héldu sér í borð-
stokkinn, álitu báðir, að nú væri úti um
»PoIarity«.
Þeir voru grafnir í tíu feta háa öldu,
og vissu því ekki, hvort skipið var að
sökkva eða hvað var að gerast. Báðir
drengirnir fylltust sterkri löngun til að
sleppa takinu og synda upp á yfirborðið.
Kalt vatnið olli þeim ósegjanlegum sárs-
auka.
Vatnið, sem skolazt hafði yfir þá, fjar-
aði samt mjög skyndilega, þegar »Pola-
rity« varð laus við flóðbylgjuna.
Á hléborða streymdi vatnið í stríðum
straumum út um akkerisskeiðarnar, þar
sem fimm eða sex skipverjar lágu og
brutust um. Tveir bátar höfðu mölbrotn-
að.
Á eftir stóru öldunni komu aðrar
minni; en þó að »Polarity« kastaðist til
eins og korkur, slettist aðeins lítill sjór
yfir borðstokkana.
— Fór nokkur útbyrðis? hrópaði
Stormleigh skipstjóri, þegar mesta hætt-
an var afstaðin.
— Nei, skipstjóri, svaraði Travers.
Bill Smith hefur lærbrotnað, en annars
eru aðeins fá minni meiðsli.
— Þá höfum við sloppið vel út úr
þessu, sagði skipstjórinn. Þökk sé hinni
náðugu forsjón.
— Það höfum við, sagði Ranvorth líka,
og um leið og hann hneppti upp loðkápu
sinni og leit á úrið, bætti hann við:
— Og sex dýrmætir klukkutímar hafa.
glatazt.