Nýjar kvöldvökur - 01.04.1959, Blaðsíða 31

VISNAÞATTUR
69
N. Kv.
56. Hestavísur.
Skjálfa löndin skeiði þrengd,
skyrpt er af söndum grösum.
Svigna bönd, í brjósti strengd,
brimar á þöndum nösum.
57.
Torleið skæða þræddi þá,
þreytti ei mæði lungu.
Sindruðu glæður götu frá,
gil og hæðir sungu.
58.
Glæstur teygir taum af dreng
titrar, beygjast hlýtur.
Skjótt sem eygi ör frá streng
áfram veginn þýtur.
59.
Stökki linnti, töltið tók,
taumnum sinnti þjálum;
gáska hrinti, ganginn jók
gleði brynnti úr skálum.
64.
Tvö við undum út á grund
árdags stund um bjarta.
Saman bundum blíð í lund
bæði mund og hjarta.
65.
Þó að oft sig yggli brá
og ógni myrkrið svarta,
við skulum treysta ætíð á
allt hið góða og bjarta.
66.
Teygir arrna ólánið,
að vill þjarma sinni.
Ég er að barma hestefnið,
hryggð í barmi er inni.
67.
Þegar lýkur þessu lífi,
er þráin mest og lielgust trú
að hitta aftur ástvin góðan,
því engin mér er kær sem þú.
60. Umstúlku.
Freisting bjóða brjóstin þín,
bros og rjóðar kinnar.
Þú ert, góða Gunna mín,
gimsteinn þjóðarinnar.
61. Afreksmenn.
Mjöll þótt spenni um fold og flóð,
írjósi á enni og vanga,
aldrei fennir yfir slóð,
afreksmenn sem ganga.
62.
Ljómar skart um land og sjá,
lifna hjartans gleði kynni.
Vorið bjarta völdin á,
veitir margt af auðlegð sinni.
63.
Út á leiti lóa þar
Ijúfar þreytir bögur.
Gyllir sveit og signir mar
sólin heit og fögur.
68. Kveiktu kærleikans anda.
Kærleikans anda kveiktu í sál
og kærleiks bjarta friðar mál.
Ef ævi brautin yrði hál,
ást guðs styður í lífsins ál.
69. Ljós og skuggar.
Ljós og skuggar skiptast á,
í skærri birtu finn ég þrá.
Að gróa láta blómin blá,
í barnsins hjarta góðu að sá.
70. Hlýir geislar.
Báru faldur brimlöðurs
breiðist nú um sæinn.
En sólin blíða bætir allt
og býður góðan daginn.
71. Vor.
Af sér brýtur alla hlekki,
ylsins blíða nýtur fossinn
safnar þrótti, þegar sólin
þíðan og hlýjan sendir kossinn.