Nýjar kvöldvökur - 01.04.1959, Blaðsíða 17

N. Kv.
55
% ferð með Benerfikt jSveiifssgni
sýslumnnni
Síðla kvölds á öndverðum þorra 1894
var kvatt dyra á Fjöllum í Kelduhverfi.
Komumaður var Benedikt Sveinsson, sýslu-
maður Þingeyinga, er þá sat á Héðinshöfða.
Var för hans heitið austur á Seyðisfjörð, en
hann skipaður setudómari þar í meiðyrða-
máli milli Skafta Jósefssonar, ritstjóra, og
Einars Thorlaciusar, sýslumanns í Múla-
sýslum. Var Benedikt þá 67 ára að aldri og
hugðist ganga austur Hólsfjöll til Jökul-
dals, en fá þaðan fylgd á hestum til Seyðis-
fjarðar. Falaði hann fylgdarmann á Fjöll-
um austur að Skjöldólfsstöðum, en lagt
hafði hann af stað að heiman einn síns liðs
og án þess að eiga nokkra leiðsögu vísa.
Eg var þá vinnumaður á Fjöllum að
hálfu, en sjálfs mín hinn'hlutann, 36 ára að
aldri, léttur í spori og þóttist fær í flestan
garSshorni (nú Laugahlíð). Bjuggu lengi í Syðra-Garðs-
horni.
3. Guðrún Lovísa, átti Þórð Kristinn Jónsson. Bjuggu
lengi á Steindyrum og síðast á Skáldalæk.
4. Svanhildur, átti Jón Soffóníasson. Bjuggu lengst
af í Neðra-Ási í Hjaltadal.
5. Sigfús, átti Soffíu Soffóníasdóttur. Bjuggu í
Brekku.
6. Björn, átti Guðbjörgu Guðmundsdóttur. Dvöldu á
ýmsum stöðum í Svarfaðardal. Bjuggu síðar á Hrapp-
stöðum í Itjaltadal og Unastöðum í Kolbeinsdal.
7. Sigríður, átti Frímann Jakobsson, trésmið á Akur-
eyri. Hún ein þessara barna er enn á lífi (f. 1874). 011
voru börn þeirra Björns og Jóhönnu lieiðvirð og atorku-
söm í fremstu röð.
sjó. Keyptum við svo, að ég gerðist fylgdar-
maður hans, og skyldi kaup mitt 20 krónur
í peningum.
„Ratið þér nú þetta?“ spurði sýslumaður
og hvessti á mig augun. „Ekki mun ég vill-
ast í björtu,“ svaraði ég, og var eigi meira
um það rætt.
Morguninn eftir lögðum við af stað, báð-
ir gangandi. Hafði sýslumaður skíði með-
ferðis, en ég ekki. Hvorki var skíðafæri í
Hverfinu né Benedikt vanur slíkum far-
kosti, og varð ég að bera skíðin og aðrar
pjönkur okkar, er að vísu voru eigi miklar.
Bar nú eigi til tíðinda, og tókum við nátt-
stað um kvöldið að Asi í Kelduhverfi. Var
okkur þar vel tekið, enda bjó þar kunningi
sýslumanns, Erlendur Gottskálksson, sýslu-
nefndarmaður, fróður karl, ræðinn og
skemmtilegur. Um kvöldið krafðist sýslu-
maður þess, að ég svæfi hjá sér og hvíldi
fyrir framan sig, því að eigi festi hann
blund einn í rúmi, sökum myrkfælni.
Næsta dag héldum við að Svínadal,
íremsta bæ í Kelduhverfi vestan Jökulsár.
Atti þar bú Friðrik, sonur Erlends í Ási.
Sváftun við saman sem fyrr fram í stofu.
Er skammt var liðið nætur, vaknar sýslu-
maður, rymur þungan, ýtir við mér og seg-
ir mér að seilast eftir næturgagninu. Eg geri
.-em fyrir mig var lagt, en kom tómhentur úr
leitinni. Segi ég sem var, að vant sé nætur-
gagnsins, og verði ekki bót á því ráðin, því