Nýjar kvöldvökur - 01.04.1959, Blaðsíða 41

N. Kv.
DALURINN OG ÞORPIÐ
79
huldufólk og ennþá miklu betri heimur. Ég
skal.
Hún sat kyrr á lynginu, ljós og grönn,
fléttan hennar mjúk og löng og hvítur lokk-
ur yfir öðru auganu. Sunnanblærinn þaut í
grasinu.
Drengurinn fann að hann gat ekki beygt
hana á sama hátt og systkinin heima. Hér
gagnaði ekki að skrökva upp huldufólkssög-
um eða þykjast vera göldróttur. Hún vissi
of mikið. Var hún svona sterk á svellinu af
því að hún kunni að lésa? Gaman væri að
vita það.
Þau voru ekki lengi ósátt. Þegar þau
komu heim, sótti hún albúm ofan í kistu og
sýndi honum myndir. Þetta eru mamma og
pabbi, sagði hún. Hann var hörkulegur á
brúnina, en hún Ijós og mild. Eru þau dáin?
spurði drengurinn lágt.
Pabbi er í Ameríku, sagði telpan.
Mamma mín er gift öðrum.
Hann spurði ekki um fleira, en horfði um
stund á myndina. Konan var hvítldædd.
Klæðnaður hennar líktist hvíta skýinu við
fjallsbrúnina.
Mér sýnist hálfpartinn, að hún sé lík
prestsdóttnrinni, sem var einu sinni á Mör-
felli, sagði hann.
Björk tók í hann. •— •— Ekki hafa svona
hátt, sagði hún. Það er einhver að koma.
Þær hafa kannske verið systur, hvíslaði hún.
Nei, það held ég nú ekki. Hún átti víst
enga systur, þessi sem ég er að tala um. En
þær eru báðar svo fallegar. Ég meinti það,
sagði hann.
Þarna var svo drengurinn í góðu yfirlæti
í heila viku. Það var ekki talinn eftir hon-
um maturinn, og enginn var honum slæm-
ur. Hann lærði vísur gömlu konunnar á pall-
inum, og viðlag þeirra. Það voru nýjar vís-
ur, sumar þíðar eins og sunnanblærinn í
háu grasi og hjartað tók viðbragð í brjósti
drengsins.
Dýrin víða vaknað fá,
varpa hýði nætur.
Hann lærði vísuna strax.
Gamla konan kvað vísurnar hægt. —
Fljúga hvítu fiðrildin. •— Hún endurtók
þessa hendingu oft, börnin biðu eftir fram-
haldinu eins og skemmtilegri sögu. Hún
kvað ekki alltaf sömu vísurnar um öldu-
glaum, myrkur og grafir, eins og Helga á
Mörfelli. Yísur Jórunnar voru bjartar eins
og sólskinið.
Hún var sannkallaður vísnabrunnur.
Einnig kenndi hún börnunum gátur.
Bjössi hugsaði oft: Afskaplega hlýtur hún
að hafa stóra sál.
Hann hafði ekki yfir neinu að kvarta.
Amma Bjarkar var á engjum alla daga,
sömuleiðis vinnukonan. Börnin voru frjáls
að leikjum sínum. Þegar rigndi, liéldu þau
sig innan dyra og horfðu á gömlu konuna
búa til skyr.
Hún hrærði þéttann óaðfinnanlega og
skammtaði öllum milliostinn jafnt.
Ekki býr bún Finna hjá mér til skyr,
sagði drengurinn.
Gamla konan svaraði: Nei, það búa ekki.
allir til skyr.
Hann horfði á hana um stund og svo sagði
hann: Hver liefir kennt þér allar þessar
vísur?
Hún svaraði: Og það lærist nú margt á
langri leið.
Þeir sátu við borðið og átu skyr, búsbónd-
inn innstur, þá kaupamaðurinn, og þar var
éinnig stroknmanninum ætlað rúm. Úti
rigndi. Rúðurnar vorn votar. Húsfreyja tal-
aði eitthvað um að ekki mætti láta kýrnar
út strax. Við missum alveg úr þeim drop-
ann með því háttalagi, sagði hún. Bóndi