Tjaldbúðin - 01.01.1898, Blaðsíða 27

—25—
safnaða, sem prentaðerí •‘Heimskringlu” 14. febr.
1896, og sagði þeim, að jeg gæti eigi orðið við til-
mælum þeirra. Tjaldbúðin var mjer og er kærari
„ en allt annað.
Fyrir kirkjuþing 1896 sendi jeg forseta kirkju-
fjelagsins eptirfylgjandi brjef um erindislok sendi-
nefndarinnar til mín :
“Winnipeg 15. júní 1896.
, Til forseta “Hins ev. lút. kirkjufjelags
Islendinga í Vesturheimi.”
Rev. Jón Bjarnason, Winnipeg.
Háttvirti forseti.
Kirkjuþingið 1895 sendi þrjá menn (P. S. Bardal, S.
Arason og Á. Sveinsson) á minn fund, til þess meðal
annars að benda mjer á, að jeg þyrfti formlega að segja
k. mig úr kirkjufjelaginu, þar setn kirkjuþingið hefði eigi
álitið brjef mitt til forsefcans, dags, 24. júní 1895, nægi-
legt i þessu tilliti. Jeg vil vetða við þessari bending
kirkjuþingsins og kirkjufjelagsins.
Jeg segi mig þvi hjer með úr “Hinu ev. lút kirkiu-
fjelagi íslendinga í Vestuiheimi” og bið yður, herra
forseti, að láta draga nafn mitt út af nafttaskrá fjelags-
ins.
Virðingarfyllst.
x Hafsteinn Pjetursson.”
Kirkjuþingið gjörði úr þessari úrsögn allmikið
œál, og sneri svo íanglfttii sök, sem framast mft
verða, mjer ft hendur, ft sama hfttt og kirkjuþingið
1895. Mftl þetta milli mín og kirkjufjelagsins er
mjög einfalt og óbrotið. Það er ftvallt gamla kraf-
an, að jeg annaðhvort fari frá Tjaldbúðarsöfnuði
eða neyði hann til að ganga í kirkjuljelagið-