Tjaldbúðin - 01.01.1898, Blaðsíða 40

—38—
Þær sýna, næst altarisgöngunni, trúarlíflð í söfnuð-
inum. Þegar margir eru til altaris árlega, og bæn-
arsamkomur eru fjölsóttar, þá er trúarlff safnaðar-
ins fjörugt og mikill áhugi fyrir kristindómsmálum,
og þá ganga öll safnaðarmál vel, hverju nafni sem
þau nefnast. Þótt þessar samkomur liafi enn þá
ekki komist á í íslenzkum, lúterskum söfnuðum,
—nema Tjaldbúðarsöfnuði,—og mótstaðan gegn
þeim sje allmikil, þá vona jeg, að sá gleðidagur
renni upp, að þær verði almennar hjá lúterskum
söfnuðum þjóðar minnar. Við samkomur þessar
hafa stundum verið sungin þessi vers :
í TJALDBÚ ÐINNI.
Hjer er guðs heilaurt hús.
Hucurinn Þitar fús
Tjaldbúðar til.
Hingað í h-lgan reit
hópar sig kristin sveit,
fjölmenn í friðarleit
frelsarans tii.
Hjer er guðs heilagt orð,
helg skírn og núðarborð,
Tjaidbúðar trú.
Tengist hjer hönd við liönd,
helgast ölí tryggðabönd,
huggað fær hrellda önd
hreirj lútersk trú.
bijúgri með bænagjörð
biður hjer drottins lijörð
Tjaldbúðar tign.
Syngur hjer siguróð,
sálma og bænaljóð
fagnandi. þakklát þjóð
þríeinni tign.