Sjómannadagsblaðið

Årgang

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Side 29

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Side 29
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 29 Björgunarbátarnir látnir fara „ísing tók nú að hlaðast á skipið með hreint ótrúlegu hraði. Hreyfing- ar þess urðu æ þyngri og um hvöldið lagðist skipið alveg á hliðina. Ég hafði fleygt mér upp í koju um stund, en vaknaði uppi á þili. Þar með var ekki um annað að ræða en reyna að losa sig við björgunarbátana og hafði Karl Magnússon 1. stýrimaður stjórn með því verki.. Bátinn hléborðsmeg- in gátum við losað okkur við svo að segja undir eins, en við það lagðist skipið fljótlega á hina hliðina. En okkur tókst að losa okkur við hinn bátinn einnig nær strax og við það tók skipið að fljóta nokkurn veginn á réttum kili. Þar með, en þetta var átta til níu um kvöldið, var hver og einn, en áhöfnin var 31 maður, ræst- ur út til þess að berja ísinn af og til þess notuð öll möguleg verkfæri, því engin áhöld voru fyrir hendi sem sér- staklega voru ætluð til þessara nota. Reyndum við vélstjórarnir að smíða barefli sem að gagni gátu komið úr ýmsum efniviði, svo sem með því að saga niður stálpípur og hvers kyns járnbúta. Hver maður tók þátt í þessu, þótt skipstjóri yrði að vera í brú og maður við stýrið með honum og alltaf voru tveir niðri í vél, en við vélstjórarnir skiptumst á um vélgæsl- una og íshöggið. ísingin á skipinu skipti tugum tonna og sumar stengur og bör voru á við tunnubotn að sver- leika um tíma. Öllu lauslegu var kastað fyrir borð og vaktir og frívakt- ir skiptu ekki lengur máli. Öllum var Ijóst að hér var um líf eða dauða að tefla. Þannig leið nóttin. Öðru hverju lagðist skipið næstum á hlið- ina og ég man að oft tókst okkur að rétta skipið af með því að dæla olíu milli tanka í lestinni.“ Togvindan ræst og ísinn brotinn „I birtingu að morgni sunnudags þess 8. sást betur hvernig ástandið var. Skipið virtist ein íshella yfir að líta og einkum hafði mikill ís safnast á hvalbakinn og formastrið. Þá var togvindan eins og jökulbunga yfir að líta. Óveðrið var hið sama og áður og með hverri klukkustund sem leið Pórður Guðlaugsson rúmlega tvítugur eða um það bil sem hann hdði þrekraun- ina ( Nýfundnalandsveðrinu. þyngdist skipið á sjónum, þótt menn- irnir drægju ekki af sér. Einkum var aðstaða manna á hvalbaknum slæm, því skipið lagðist öðru hverju svo mikið að hvalbakshornið var í kafi, og sífellt varð að kalla aðvaranir til mannanna vegna brotsjóa. Spilið var fyrir framan brúna og á það hafði sest slík ísing að engin leið var að komast fram úr brúnni eða af afturdekkinu nema með því að fara út um brúargluggann og lesa sig síð- an eftir stögum sem voru fyrir ljós fram eftir skipinu. Það var háskaför því sjógangur var mikill og skipið oft í sjó upp á miðja vanta. Ölduhæðin var slík að þegar menn stóðu á aftur- dekkinu mátti sjá brotin gnæfa ofan við formastrið. Við sigldum upp úr einum öldudalnum niður í annan og stórskipið Oueen Elisabeth sem var á svipuðum slóðum inældi ölduhæð- ina 18 metra. Má geta þess að að sjóirnir mölvuðu fjölda glugga í brúnni á þessu risavaxna farþega- skipi, sem reis 80 fet yfir sjó, og fleiri manns slösuðust þar um borð. Aðrar eins öldur hef ég líka aldrei séð síðar — sem betur fer. Þær voru á við 8 hæða húsblokk. En þarna um morg- uninn tókst mér mér að komast að stjórntækjum spilsins og fá það til að snúast og við það brotnaði af því mesta klakabrynjan og gerðist þar með greiðfærara fram eftir skipinu.“ Davíðurnar logskornar af bátadekkinu „Laust fyrir hádegi sunnudagsins þann 8. febrúar beindist athygli okk- ar að davíðunum fjórum sem voru aftur á bátadekkinu. Þær voru um tvö tonn að þyngd hver og voru í upphafi ætlaðar fyrir nótabáta, enda átti að vera hægt að nota þessa togara til síldveiða. Var nú ákveðið að brenna þessi þungu stykki af skipinu og kom það verk í minn hlut. Byrjað var að brenna þær af um hádegisbil daginn eftir að ofviðrið skall á og var þessu loks lokið um klukkan sjö um kvöldið. Reyndist það ómetanlegt happ að við vorum vel birgir af log- suðugasi á Þorkeli mána, því ella hefði þetta ekki tekist. Ég varð að vera óbundinn við þetta verk og var jafnan maður á verði sem gerði mér aðvart þegar brot ætlaði að ríða yfir. Þá varð ég að forða mér í skyndi. Skaut ég mér þá á bak við kappa þarna uppi á keisnum og hafði skjól af honum uns ég gat snúið mér að verki mínu á ný. Miklu skipti að sjá til þess að davíðurnar féllu í rétta átt — það er að segja að ég varð að sæta lagi að sjóða síðasta haftið sundur á réttu róli, því ekki hefði verið efni- legt ef davíðurnar hefðu dottið inn fyrir. Þær hefðu þá getað brotið allt sem fyrir varð og erfitt reynst að koma þeim útbyrðis. Auk þess var hætta á að vírar sem á davíðunuin voru færu í skrúfuna. Til þess að halda sem bestu jafnvægi tókum við að sjálfsögðu eina davíðu hvorum megin á víxl: Fyrst brenndum við aft- ari davíðuna bakborðsmegin, þá aft- ari davíðuna stjórnborðmegin og svo koll af kolli.“ Erfíð bið: „Á hvorn veginn fer hann?“ „Skipið léttist vissulega mikið við að losna við davíðurnar. En það þýddi ekki að íshögginu væri þar með lokið. Við bátsmaðurinn héldum þegar fram á hvalbak að berja klaka eftir að davíðurnar voru á bak og
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108

x

Sjómannadagsblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.