Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Blaðsíða 40

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Blaðsíða 40
40 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ an með briminu spölkorn í átt til lands, en þá festist vírinn frá henni í botni.“ Háskaför út á rifíð „Við á „Sigurfara“ höfðum nú sótt línubyssuna og snerum þegar aftur og komum okkur fyrir við stjóra á milli brimgarðsins og lands, eins nærri brimgarðinum og við þorðum. Þar var skotið af línubyssunni, en árangurslaust, eins og ég sagði. En þegar hér var komið sögu voru tvö fjögurra manna för sem við í Stafnes- hverfi höfðum yfir að ráða komin á vettvang. Annað átti Metúsalem Jónsson, faðir minn, en hitt átti Guð- jón Eilífsson og fór svo að þau skiptu sköpum við björgunina. Baujuna hafði rekið út á mitt rifið. En ekki var viðlit að nota vélbátinn til þess að sækja hana, eins og að- stæður voru. Þess í stað fórum við í land og sóttum annað fjögurra manna farið, og gekk Guðmundur, sem var formaður á vélbátnum og segja má að hafi stjórnað öllum björgunaraðgerðum, þannig frá því að það átti ekki að geta sokkið — bæði með því að festa við það röð af belgjum og setja undir kjöl á því. Gáfu sig sex menn fram til þeirrar háskaferðar að sækja baujuna: Þeir voru bræðurnir Guðjón og Daði Ei- lífssynir, Steingrímur Jónsson frá Tjörn, Jóhannes frá Gauksstöðum, og bræðurnir Jón og Stefán Jóhanns- synir. Fjórir af þeim reru bátnum og Jóhannes stýrði. Þeir höfðu með sér kaðal til þess að festa við baujuna og var hinn endi kaðalsins um borð hjá okkur í vélbátnum, en við héldum okkur á hylnum milli rifsins og lands, sem fyrr segir. Ekki hafði enn tekist að ná bauj- unni þegar tveir mannanna á hval- baknum köstuðu sér í sjóinn, með nokkru millibili þó. Þeir á fjögurra manna farinu sneru til móts við þá og tókst svo giftusamlega til að þeir náðu báðum lifandi upp í bátinn. Þar fór betur en á horfðist, því mennirnir tveir hefðu aldrei haft það af að synda til lands. Af litla bátnum var þessum skipbrotsmönnum svo kom- ið um borð í vélbátinn til okkar og Undir Stafnesvita, en hann var rétt nýlega reistur þegar „Jón forseti" strandaði. fórum við með þá upp að klöppun- um, en þar beið þá læknir, Helgi Guðmundsson úr Keflavík, ásamt fjölda manns. Þar á meðal voru menn úr Reykjavík, en fregnin hafði þá þegar flogið þangað og víðar. Að því búnu héldum við á vélbátnum aftur út á hylinn. Björgun þessara tveggja manna hafði tafið tilraunir til þess að ná baujunni, en nú sneru menn sér ótrauðir að því verki og voru þeir ákaflega lengi að berjast út að bauj- unni, enda fyllti bátinn næstum strax og þeir voru stöðugt að taka niðri. En um síðir tókst þeim að handsama hana og binda við hana kaðalinn. Hnútinn batt Stefán — og hans hnút- ar biluðu ekki.“ Alvarlegt áfall — taugin slitnar „En nú höfðu aðstæður batnað mikið þar sem tógi hafði verið komið út í togarann og tóku nú þeir sem um borð í honum voru, ellefu menn, að draga árabátinn út til sín yfir rifið. Þetta tókst en reyndist miklum erfið- leikum bundið, því auðvitað fyllti bátinn á leiðinni og hann var ekki léttur í drætti. En þegar búið var að festa bátinn við síðu togarans og fjór- ir af skipbrotsmönnum höfðu komist niður í hann, var hann orðinn svo þungur að ekki var um annað að ræða en draga hann í átt til lands. Gekk það giftusamlega og var þeim komið um borð í vélbátinn. Báturinn var þegar dreginn út að nýju og veittist skipbrotsmönnum það nú erfiðara, því þeir voru nú fjór- um færri um dráttinn, eða sjö menn. Náðu þeir honum ekki jafn nálægt togaranum og áður, en þó komust tveir menn niður í hann. Þá var slík ókyrrð við skipið að ekki var um ann- að að ræða en láta bátinn lausan og voru þessir tveir dregnir að vélbátn- um og gekk það vel. En nú var bátur- inn orðinn svo laskaður að ekki var um annað að ræða en taka hinn ára- bátinn og var hann útbúinn með belgjum og öðrum varnarbúnaði eins og sá fyrri. Það með voru aðeins fimm menn eftir um borð í togaranum til þess að draga bátinn út og gekk það að von- um mjög seint og illa. Báturinn komst nú ekki jafn nærri og í tvö fyrri skiptin og komst sá sem fyrstur stökk um borð í hann með miklum erfið- leikum. En ekki hafði hann fyrr náð að komast um borð en ólag reið yfir og taugin slitnaði. Vonbrigði manna voru ólýsanleg — en ekki var um annað að ræða en að draga bátinn til lands með þennan eina mann. Þeir voru nú aðeins fjórir eftir á hvalbaknum og þar sem annað virtist vonlaust tóku þrír af þeim þá áhættu að stökkva í sjóinn og reyna að synda til lands. Fyrsti maðurinn sem stökk hafði ekki gæfuna með sér: hann komst aðeins skamman spöl, en hvarf þá í brimrótið og sást ekki meir. Hann hafði tekið af sér beltið og var mér síðar sagt að hann hefði verið besti sundmaðurinn um borð og hefur ætlað að treysta á sund- mennsku sína. Sá næsti sætti lagi að varpa sér á stóra öldu og láta hana bera sig sem næst landi og tók þá sundtökin. Til allrar hamingju heppnaðist þetta, hann náði að bátn- um og var bjargað um borð í hann. Þessi maður var Frímann Helgason, síðar þekktur íþróttafréttaritari, og man ég hve hann var hress og bar sig vel, þegar hann kom upp í bátinn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.