Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Síða 52

52
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
þeirra félaga. Stundum heyrir hann
mál þeirra greinilega eins og þeir
væru mjög nærri, en stundum eins og
úr langri fjarlægð. Ekki minnist hann
þess að hafa áður fundið fyrir myrk-
fælni. Nú setur að honum ugg. Otta!
Honum verður hugsað til þeirra
mörgu sem hér hafa farist, velkst um
bjargarlausir í brimgarðinum á þess-
ari eyðilegu strönd án minnstu vonar
um björgun — enskir, franskir, þýsk-
ir, spænskir, hollenskir og hver veit
hverra þjóða?
Ljóstýran á Jennýju finnst honum
ósköp dauf og langt í burtu. Það er
farið að kula af austri og brima við
ströndina. Seint og um síðir koma
þeir félagar hans til baka. Þeir hrinda
fram skjöktaranum og róa út í Jenn-
ýju, sem reynist þeim drjúgur spölur.
Hvolfir undir Gissuri
Um það bil sem þeir koma út í
Jennýju sjá þeir hvar Skaftfellingur
kemur að austan. Það er minnisstæð
sjón lítt sigldum sveitamanni að sjá
alla þá Ijósadýrð. Skaftfellingur mun
hafa verið með fyrstu skipum af þess-
ari stærð sem var raflýstur.
Gissur vill hafa samband við þá á
Skaftfellingi, segist jafnvel ætla að
fara með þeim suður og lætur róa sér
yfir í hann, en biður þá samt að doka
eftir sér, hvað þeir gera drjúga stund,
Aðalsteinn Gíslason, skrásetjari frásagn-
arinnar.
heila eillífð að þeim fannst, því alltaf
er að bæta í austanáttina. Skaftfell-
ingur lætur reka, enda á vesturleið,
og Jenný fylgir á eftir. Loks kemur
Gissur, hættur við að fara suður. Þeir
eru nú komnir vestur undir Skaftárós
og þegar um borð í Jennýju kemur,
segist Gissur eiga erindi við bændur í
Meðallandi og ætli síðan landleiðina
suður og biður um að sér verði róið í
land. En þá segir formaðurinn stopp,
hingað og ekki lengra. Hann hætti
ekki mönnum sínum í tvísýnu upp í
sand, farið sé að brima eins og bæði
megi sjá og heyra. Gissur sagðist þá
Vélbáturinn Jent.
sjálfur mundu róa í land á skjöktar-
anum. Formaður segist ekki geta
bannað honum það, skjöktarinn væri
hans. Það sjá þeir síðast til Gissurar
að það hvolfir undir honum við sand-
inn.
Um borð í Mac Cenzie
Þá var farið að stíma austur móti
vaxandi vindi og sjó. Gamli „Möller-
upinn“ var hálfgert skrapatól og ekki
alltof gangviss, en við týru frá olíu-
lukt reyna þeir að lappa upp á hann
og halda honum gangandi. Það var
komið austan rok og sjólag eftir því.
Jenný var 8 tonna súðbyrðingur.
Mastrið mátti leggja niður ef með
þurfti. Hún var búin stórsegli og
fokku, en seglin komu ekki að notum
í þessu tilfelli þar sem önnur mastur-
styttan var brotin.
í birtingu sjá þeir hvar kominn er
togari sem lónar í nánd við þá. Um
hádegið dúrar og þá kemur togarinn
upp að þeim. Togaramenn kasta til
þeirra kaðli og segja þeim að setja
fast. Þegar lag gefst draga togara-
menn þá til sín og gefa þeim bend-
ingu um að koma um borð. Togarinn
var enskur, Mac Cenzie frá Grimsy.
Hann var seinna keyptur til Reykja-
víkur og fékk þá nafnið Kári. Skip-
stjórinn var danskur maður, þekktur
hér á landi og gekk undir nafninu
„Danski Pétur.“ Um borð í togaran-
um fá þeir góðan viðurgjörning sem
er vel þeginn eftir volkið. Málin eru
rædd og „Danski Pétur“ gerir þeim
grein fyrir stöðunni eins og hún kem-
ur honum fyrir sjónir. Hann segist
ekki vera með nóg kol til þess að
koma þeim til Vestmannaeyja, né
heldur að fara með þá austur á firði.
Vegur sé að skjóta þeim í land í Fær-
eyjum, en helst vilji hann fara með þá
til Grimsby, hann fari hvort sem er
strax á Islandsmið aftur. Formaður-
inn tekur þetta ekki í mál, segist vilja
fara aftur um borð í sinn bát og
freista þess að koma honum til hafn-
ar. Um kvöldið er farið að lægja og
„Danski Pétur“ segist ekki geta tafið
lengur. Þegar þeir koma út á þilfar er
Jenný horfin. Með einum eða öðrum
hætti hafði hún losnað frá togaran-
um.