Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Qupperneq 59

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
59
Nú er smíði nýrrar Sigurbjargar — sem að vísu er þriðjungi minni en sú fyrri — komin á
lokastig. (Ljósm.: AM)
úrsmið á Akureyri, en þá var einmitt
einn lærlingur hans að ljúka námi.
Og vissulega var það heppni, því
Bjarni meistari rninn var afburða
skemmtilegur maður og m.a. prýði-
lega hagmæltur. Samstarf okkar
reyndist líka gott, því hjá honum var
ég hvorki lengur né skemur en 30 ár
— að vísu hjá syni hans síðustu árin,
sent þá var tekinn við verkstæðinu.“
Flutt á mölina
„Ástæða þess að ég flutti suður eft-
ir svo langan tíma var sú að kona mín
og tveir synir voru þá flutt suður og
ég vildi vera nær þeim. Þar að auki
hafði ég þá verið búinn að reyna að
skipta um starf í tvö eða þrjú ár, enda
orðinn hundleiður á úraviðgerðum.
En það gekk treglega svo löngunin til
þess að láta slag standa og skipta
alveg um umhverfi tók að leita á mig.
Ég fluttist til Reykjavíkur og hóf
störf í Trésmiðjunni Víði. Það gerði
ákvörðunina um að segja skilið við
úrsmíðarnar enn auðveldari að úrin
voru að breytast í tölvuverk og
nennti ég satt að segja ekki að setja
mig inn í þá tækni.
Ég var ekki lengi í Víði, heldur
réði mig til Hafskipa og vann hjá
þeim allt til þess tírna þegar það
ágæta skipafélag leið undir lok 1985.
Þá hóf ég að starfa hjá OLÍS og hjá
OLIS vinn ég enn.“
Áhuginn vaknaði strax á
bernskuárunum
„En þar sem ætlunin er að rabba
um vinnu mína við skipslíkön, þá get
ég frætt þig á því að þessi löngun á
rætur að rekja alveg til bernskuára
minna. Þá rak ég einhverju sinni aug-
un í líkan af skipi og ákað að svona
skyldi ég smíða þegar ég „yrði stór.“
En framkvæmdirnar drógust á lang-
inn og var það loks þegar byrjað var
að smíða fyrsta stálskipið í Slippstöð-
inni á Akureyri að ég hófst handa.
Þetta var skipið „Sigurbjörg“ ÓF-1,
eins og sjá má, en hún var 364 brl. og
var afhent eigendum í ágúst 1966.
Meðan á smíði skipsins stóð var stöð-
in enn svo frumstæð að skipið var
smíðað úti og aðeins segl reist yfir
mannskapinn til skjóls, því oft var
unnið í frosti og stórhríð veturinn
1966.
Nú, ég fékk að skoða teikningu af
skipinu og fannst það fallegt og
ákvað að smíða líkan af því. Að vísu
varð ég að fá leyfi til framkvæmdar-
innar hjá Hjálmari R. Bárðarsyni,
sem teiknaði skipið og það veitti
hann góðfúslega. Ég útbjó þar með
línuteikninguna og líklega hef ég tek-
ið einar 70-80 myndir af skipinu frá
ýmsum sjónarhornum áður en ég
hófst handa, þar á meðal yfirbygg-
ingu og öllum búnaði.“
10-50 klukkustundir tók að
imíða akkerisspilið!
„Ég tók til við smíðina þegar þarna
tm veturinn 1966 og er ekki að orð-
engja það að henni var ekki lokið
yrr en 29 árum seinna — með hléum
3Ó — eða árið 1995. Því hefur verið
;legið fram að þetta hafi kostað 2500
dukkustunda starf, en það er ef til
dll ögn ríflega áætlað. En yfir 2000
klukkustundir fóru áreiðanlega í
þetta áður en yfir lauk. Það er erfitt
að reikna slíkt út, en þó get ég fullyrt
að ég var örugglega 40 til 50 klukku-
stundir við það eitt að smíða akkeris-
spilið. Á spilinu má líta 36 rær sitt
hvorum megin á spiltromlunni og
þær bjó ég til úr vír sem ég sagaði
niður og límdi á sinn stað — 72 rær
alls. í þetta verk, auk smíði spilsins
með öllum þess snerlum og hand-
föngum, fór áðurnefndur tími — 40-
50 stundir. Þetta man ég vegna þess
að spilið var fyrsta heila stykkið sem
ég smíðaði á eftir sjálfum skrokkn-
um. Skrokkinn smíðaði ég á Akur-
eyri á einum tveimur árum, en þá
urðu þau umskipti hjá mér að ég varð
að flytja í húsnæði þar sem aðstaða til
smíðinnar var alls ófullnægjandi.
Góða aðstöðu öðlaðist ég ekki á ný
fyrr en ég kom hingað til Reykjavík-
ur sex árum seinna, en þó smíðaði ég
fjölmargt sem skipinu tilheyrði á
meðan.“
Erfíðleikar með að gera
græna loðnunót svarta!
„Um skrokkinn er það að segja að
hann er smíðaður úr valinni og
þurrkaðri smíðafuru. En vegna þess
hvílíkt nákvæmnisverk var um að
ræða þá var þessi ágæti viður alltaf að
breyta sér ögn með tímanum svo ég
varð án afláts að taka til við að slípa
hann til og fága upp aftur. Notaði ég
samt besta lím. Stýrishúsið er úr
módel-krossviði — en annars yrði
allt of langt mál að telja upp öll þau
efni sem ég hagnýtti mér. Þó má ég til
að segja þér frá vanda sem ég lenti í
með loðnunótina sem er aftan á skip-
inu. Lengi var ég að finna rétta netið
og prófaði ýmislegt, þar á meðal ým-
is hárnet. En loks fann ég sérstakt
flugnanet sem veiðimenn nota og