Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Síða 81

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
81
„Eru engir íslenskir
innanborðs?“
„Þriðja sinn lét kóngur útbúa 2
önnur skip, Fides og Spes, til Nor-
egs, þar sem þeir kalla Fleckerey, til
að umskoðast þar fyrir umtölur
nokkurra manna, hvort þar inætti ei
blokkhús byggjast, svo þau skip sem
þar í stormi inn hleypti, gæfi ríkinu
toll, því að þar hleypa inn mörg skip,
þegar svo við liggur, og liggja þar af
sér storminn. En kóngi leist ei það
ráðlegt vera né þeim herrum, sem
voru af ráðinu og kónginum með-
fylgdu, sem var Albert Skiel, ríkisins
aðmíráll; sá norski canceler, sá
norski statsholder. Vér fengum það-
an góða byri. Þessi ríkisins aðmíráll
var einatt á ræðu við kóng um ríkisins
nauðsynjar og jafnan lagði til hið
besta, eftir því sem hverjum viðveik
og hann sá að með þurfti.
Einn morgun bar svo við, nær
menn tóku sinn morgunverð, að einn
af kóngsins hofjunkurum var sendur
til að spyrjast fyrir um borð í skipinu
hvort engir íslenskir væru innan-
borðs, hverjir, ef þar væri, skyldu án
viðtafar með sér ganga fyrir kóng,
því hann svo bífalaði. Honum var
andsvarað að 2 af byssuskyttunum
væri íslenskir, sem var Jón Halldórs-
son, ættaður úr Eyjafirði, og Jón
Olafsson, sem var ég. Við gengum
svo með honum upp á þiljur fyrir
kóng og ríkisins aðmírál, Albert
Skiel.“
„...kvaðst hyggja að hans
frek elska til kvenna mundi
valdið hafa!
„Kóngur bað mig bíða svo lengi
sem hann við hinn eldri og stærri
mann talað hefði. Hann spyr hann að
ætt og nafni og með hverjum hann
hefði út af landinu siglt og fyrir
hverja orsök. Jón kvað enga vera
fyrir alleina sína girnd, sem þar til
hafi stórum langað. Kóngur kvað
það ei vera mundi, heldur kvaðst
hyggja að hans frek elska til kvenna
mundi því valdið hafa. Síðan kallar
kóngur á mig og með sama hætti að-
spyr mig að ætt og nafni og hvort ég
liafi í skóla gengið, því ég sjái út til
Kristján IV. íslcmds og Danakonungur á þeim árum þegar Jón Ólafsson kynntist
honum.
þess að ég hafði lærðra manna yfirlit,
og enn spurði hann mig að með
hverjum ég héðan siglt hefði. Eg segi
með engelskum, því ég vogaði eigi
þar um að missegja. Kóngur spyr
hver nauðsyn mig hafi þar til dregið
heldur en með dönskum. Ég kvað ei
aðra en sjálfs míns vild þar til komið
hafa. Hann spyr að minni reisu til
Englands, þarveru og þaðanför og
hvernig mér þar fallið hefði og margs
fleira þar innanlands, um byggingar
og vegarlengdir milli borga, trú-
brögð og margs annars, og upp á flest
gaf ég kóngi svar og meðkenndi mig
það allt satt segja og hafði gaman af
þessu okkar samtali.“
Óskaði að ísland væri sér svo
nærri sem þá var Noregur
„Síðan minntist kóngur á eng-
elskra kaupskap hér við land, og
varð mér það til svara að hér kæmi
oftlega á vorum rekaís frá Grænlandi
og tæki burt veiðarfæri manna og
stæði menn þá eftir hjálparlausir.
Kóngur kvaðst þetta fyrri heyrt hafa.
Albert Skiel ansaði jafnan góðu til
vegna þessa lands innbyggjara og
kvaðst svo breyta mundi og því enn
framar, ef hér byggi, að kaupa sér-
hvað sem nauðsynjaði reiðurum
Danmerkurríkis að þakkarlausu. En
þó þeir keyptu sér veiðarfæri, þá