Blanda - 01.01.1940, Blaðsíða 32
30
fyrir hendur aö rannsaka vandlega handrit í Lands-
bókasafninu, sérstaklega öll annálahandrit frá síS-
ari öldum, og kom mér þaS síöar aS miklu gagni.
Samdi eg þá einnig ritgerS, er eg nefndi „Nokkrar
athuganir um íslenzkar bókmenntir á 12. og 13.
öld“, og birtist hún í Skírni 1912. FærSi eg þar rök
fyrir framætt Styrmis hins fróSa Kárasonar, er
áöur hafSi veriS öllum ókunn, og gerSi grein fyrir,
hver rit mætti eigna honum; einnig sýndi eg fram
á, aS Ketill ábóti Hermundarson (d. 1220) mundi
vera hinn rétti höfundur Hungurvöku, Pálssögu og
Þorlákssögu hinnar eldri, og sannaSi enn fremur
meS skýrum rökum, aS eg hygg, aS Hallur Gissur-
arson ábóti í Veri (d. 1230) væri höfundur Þor-
lákssögu hinnar yngri, og hefur þessum rannsókn-
um mínum hvergi veriS hnekkt, svo eg viti, og vakti
ritgerS þessi allmikla eptirtekt, eptir því sem eg
komst aS raun um, enda hafSi hún ýmsar nýjungar
aS flytja á þessu sviSi, er fornfræSingarnir virtust
hafa þaulkannaS, hver um annan þveran. — Þá er
íslenzki háskólinn var stofnaSur 1911, var eg um
voriö (8. júní) settur dósent í íslenzkri sögu viö;
hann, eins og allir kennarar viS skólann voru þá
settir fyrst um sinn, og fengu einnig allir veitingir
um haustiS nema eg einn, því aS ráSherranum, sem
þá var (Kristjáni Jónssyni) þóknaSist aS skipa Jón.
ASils í þetta dósentsembætti, er eg hafSi veriS sett-
ur í og í engu af mér brotiö, því aS kennslu hafði
eg vitanlega enga á hendi haft um sumariS. Þótt-
ist eg því órétti beittur og hafSi búiS mig undir
stöSuna, af því aS eg taldi mér hana vísa. Skal
eg engum getum um þaS leiSa, hvaS þessu atferli'
ráSherra olli, en renni þó grun i þaö. BauS hann
mér aS vísu i sárabætur aSstoSarbókavarSarstööu
viS Landsbókasafniö, en eg neitaSi því. Þá bauö-;