Blanda - 01.01.1940, Blaðsíða 54
52
Páls Pálssonar stúdents, er var skrifari og trúnaðarmaö-
ur Bjarna, og var honum einkum rnikils verður eftir aS
Bjarni missti sjónina, en hann sagði af sér amtmannsem-
bætti vegna sjóndepru 1849. Var Páll hans önnur hönd allt
þanga'ö til Bjarni dó, 1876. Uppkastið er án tímasetningar,
en þar sem ckki hefir orðið úr að hreinskrifa ritgerðina,
má ætla, að það sé frá síðustu æfiárum Bjarna. Það er
nú í þjóðskjalasafninu og kom þangað í plöggum, sem
safnið keypti úr dánarbúi Árna Thorsteinssons landfógeta.
B. K. Þ.
Ári'ð 1799 kom amtmaður Grímur Johnsson í
Reykjavíkurskóla, árinu næst á undan að eg út
skrifaðist þaðan. Þar aldursmunur okkar í milli var
Iítill, eg fæddur 1781, en hann 1785, og við áður
höfSum fundizt ekki svo sjaldan í Reykjavík, stofn-
aðist fljótt innileg vinátta okkar í milli, er síðan
vara'Si svo lengi hann liíSi. Árið 1804 sigldi eg til
háskólans, en hann dvaldi í Viðey hjá stiftamt-
manni Ólafi, mig minnir nokkru áður en hann út-
skrifaðist úr skóla 1803, og þangað til hann lika
sigldi 1805. Á öllu þessu tímabili fóru bréf iðuglega
olckar á milli, og mun eg hafa verið ekki minnstur
hvatamaður til siglingar hans. Eg tók embættispróf
í lög-vísi 1807, en hann 1808. Skiptust þá noklcuð
léiðir okkar, því eg fékk strax að teknu embættis-
prófi skrifarastörf í Rentukammerinu, en til sliks
stóð ekki hugur hans, heldur til herþjónustu. Það
þótti og líka um þær mundir líklegasti framaveg-
ur til embætta, bæði vegna þess, að herþjónustan,
á þáverandi stríðstímum, var í miklu áliti meðal
ahnennings, og líka hins, að það var alkunnugt, að
Friðrik konungur sjötti sér í lagi unni hermönn-
um og öðrum, er stóðu i sambandi við herliðsstétt-
ina.
Johnsson, er hafði allt sálar- og líkamaatgjörfi,