Blanda - 01.01.1940, Blaðsíða 84
82
stjóranum, æðsta umboÖsmanni konungsvaldsins ?
Af þvi er og sú ályktun dr. Jóns Þorkelssonar
skjalavarðar dregin, a'ð Markús Þorsteinsson í Skóg-
um hafi einnig veri'ð sonur Þorsteins lögmanns,
bróðir SumarliSa, og muni þeir feðgar hafa átt
Skóga3). Og þessi ályktun J. Þ. er án efa rétt,
þó að sumir niðurrifsmenn, sem aldrei vilja vita
neinn sér fremri að skarpskyggni, hafi viljað hafna
þessu. En nöfnin Eyjólfur og Þorsteinn i Skóg-
verjaætt og Þorsteins lögmanns styðja hér m. a.
ályktun J. Þ. En hitt fullyrðir hann ekki, að Eyj-
óilfur, faðir Þorsteins, ha^fi verið ,'sonur Brands
skógs Eyjólfssonar1 *). Og svo er það ekki, þó aö
staðizt gæti þaS tímans vegna, aS Þorsteinn hefSi
verið sonur Eyjólfs gamms Brandssonar, sem Flat-
eyjarannáll segir, að andast hafi í hafi nær Hjalt-
landi 1339 og verið fluttur í Skálholt, — sem bend-
ir á, að sá Eyjólfur gammur hafi veriS virSuleg-
ur maSur. Slík viShöfn þótti þá varla hæfa múga-
mönnum. En væri Þorsteinn talinn son Eyjólfs
gamms, Brandssonar skógs, yrSi erfitt að sjá, hvað-
an Arnfinns og Ó/ö/arnöfnin og eignirnar Grund
og Urðir i Svarfaðardal komu í ætt Þorsteins.
En þaS sést betur, ef Eyjólfur Arnfinnsson og
Ólöf Björnsdóttir eru talin foreldrar Þorsteins lög-
manns. En náskyldur Eyjólfi Skeggjasyni og Brandi
skógi, syni hans, hefir Þorsteinn veriS, og liggur
þá beinast við aS álykta, að Eyjólfur Arnfinnsson,
sem veriS hefir faSir Þorsteins, hafi verið systur-
sonur Brands skógs (d. 1331), Eyjólfssonar, Skóga-
Skeggjasonar, og að Eyjólfur gammur Brandsson
hafi annaöhvort ekki látið eptir sig skilgetna erf-
1) J. Þ.: Þjóðsögur og munnmæli, Rvík 1899, bls. 45
—46, neðanmáls.