Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1923, Side 34

Eimreiðin - 01.01.1923, Side 34
30 I VERINU ' EIMREIÐIN5 þagmælskur, og hafði ekki ofmikla löngun til að komast sjálf- ur í mjúkinn hjá stúlkunni. Eitt af aðal verkum manna í landlegum var að hirða um afla sinn, en þá var alt ætilegt hirt af fiskinum, sundmagi, kútmagi og svil voru hert, og stundum hrogn líka, magarnir voru dregnir upp á snærisþátt með þar til gerðri beinnál. Þorskhausar voru þvegnir, helst úr sjó, síður vatni, þóttu þá „renna“ fremur, síðan ýmist raðað hverjum við annan, með munnana upp, „skrúfað“, eða hver látinn sér, „trantað“ á steina. Þegar þeir höfðu þornað nokkuð voru þeir klofnir upp og lagðir í hlaða. I »kös« gat fiskur haldist mjög lengi óskemdur, hvernig sem viðraði, ef vel var kasað svo vatn gæti hvergi staðið í fisk- inum. Flattur fiskurinn var lagður saman þannig í lítinn hring, að sporðar komu saman, og utanyfir var lögð önnur röð og tóku sporðar hennar upp á hina miðja og svo koll af kolli eftir rúmi og þörfum, kösin þurfti helst að vera í sléttum halla. Þegar fiskurinn var tekinn úr kösinni og breiddur upp, venjulega á lága grjótgarða (vergögnin) reið mjög á því að frostlaus þerrir héldist næstu daga svo fiskurinn næði að þorna að utan (skelja) ef það heppnaðist var fiskurinn venjulega úr allri hættu, varð hlaðatækur og með góðri hirðu, besta vara hvort sem vildi til kaupstaðar eða matar. En ef illa vildi til og fiskurinn fékk ekki þurk strax eftir uppbreiðslu, slepjaði hann og varð »maltur«, en meltingur sá þótti fáum góður matur, og var öldungis óhæf verslunarvara. Ef fiskurinn fraus í herslunni varð hann að vísu ágæt mat- vara, en gekk ekki í kaupstað. Væri hann breiddur upp nýr og þornaði án þess að frjósa varð hann »ólseigur« og illnr til átu, en ágæt kaupstaðarvara. Að hirða vel um afla sinn og „bösl“ — svo voru sjóklaeðin í heild sinni kölluð — tók allmikinn tíma í landlegum, og ef róið var alla vikuna varð að nota sunnudaginn til þess. Þá tíðkuðust ekki helgidagaróðrar. Eins og áður var áminst var það eitt af tillögum útgerðar- manns að halda hásetum dálítinn glaðning á sumardaginrr
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.