Eimreiðin - 01.07.1925, Qupperneq 20

204
UM UPPRUNA LÍFS A JÖRÐU
_____________________________ eimreip"'
heimsins. En uppruni Iífsins hefur verið álitinn minnu
en afdrif þess á ómælistíma þeim, er framundan lá. — ^ltS
þráin horfir fram.
Trúarkerfi þau, er nú eru uppi, eru löngu komin í fast2;
skorður, áður þekkingin er komin það áleiðis, að hún
að fara að leggja orð í belg um uppruna, þróun og atcn‘
lífsins. Og fjarri fer því, að hún leyfi sér að hrófla við Pe,t<l
kenningum, er lífsþráin hefir knúð menn til að skapa sér ul1’
örlög mannsandans. Þekkingin snýr sér aðallega að Þv‘ 31
skilja uppruna og þróun lífsins. Hún verður að horfa
verður að reyna að feta sig afturábak og finna einfölduS|U
undirrót og upphaf jarðlífs, í þeim tilgangi að skilja, hverIllS
fjölbreytni sú, er fyrir augun ber, hefur þróast. Lífsþráin
sem berlegast kemur í ljós í trúnni — befur aðallega he‘nl
athygli mannsins að framtíð andans. — Þekkingarþráin
athygli hans að efnisheimi. — Þann heim verður hún að
skoða og skilja til hlítar, áður hún geti gert sér von um ai
skilja andans heima.
Herbert Spencer hefur haslað þessum tveim eigindunl
mannsandans völl — lífsþránni, er skóp sér trúna, og þe^
ingarþránni, er skóp vísindin. Hann segir svo: Trú og þe^
ing eru eigi hvor annari andstæðar. Trúin mun ávalt hal£*3
velli á þeim sviðum, er vísindin geta eigi lagt undir sig. ,
Það er eigi fyr en efnafræði og jarðfræði eru búnar að 1,3
nokkrum þroska, að tök urðu á að reyna að gera sér e‘n'.
hverja grein fyrir uppruna og þróun lífvera hér á hnetI'
vorum. Féllu þá smámsaman ýmsar fornar hugmyndir unl
uppruna lífsins, er sýnt varð fram á, að þær ættu eigi við nei“3
átyllu af rökum að styðjast — að minsta kosti ekki í Þe‘n’
búningi, er þær birtust í.
Hugmyndum manna — fornum og nýjum, þeim er fótfestn
hafa náð — um upptök lífs, má skifta í fjóra aðalflokka sefí'
hér segir:
Fyrsta og elzta hugmyndin var sú, áð lífið kviknaði sj$”
krafa, að lífverur yrðu til fyrir skyndilífgun.
Önnur hugmyndin var sú, að annarlegar lífverur gætu *'
orðið fyrir samruna sameinda (molekul) efnis úr lífvana 1'^'
amum. Er þetta einskonar ódauðleikakenning efnis.