Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1925, Page 84

Eimreiðin - 01.07.1925, Page 84
268 UM MANNLÝSINGAR eimr£1 l£>JS fleiri en eina, eða fylgikonur, og svo hafa og konur fle'rl " - einn mann, og þykir það kurteisi«. Ef vér hugsum oss, a . einhverju landi væri löggilt bók um mannasiði, þá 011111 ^ mega meta kurteisi borgaranna eftir því, hve oft eða s,a , r þeir brytu boðorð hennar. En hver telur slíkt og oe skýrslur yfir? Auk þess væri með slíku að eins litið á V borðið og ekki tekið tillit til þess, hvort „kurteisin kom að innan, sú kurteisin sanna, siðdekri öllu æðri, af öðrum sem lærist". Ef vér lítum á hin lýsingarorðin um skaplyndi Gun°ar® harðgerr í öllu, ráðhollr ok góðgjarn, mildr ok stiltr ^ vinfastr ok vinavandr, þá sjáum vér, að það er líkt ástatt þau öll eins og um orðið kurteis, hvort um sig lýtur að tvej11111. annarsvegar að ytri framkomu mannsins, hinsvegar að >n^ hneigð eða hæfð, sem er hinn eiginlegi og varanlegi Srun j völlur framkomunnar. Þegar vér segjum t. d. um boSa> j hann sé langdrægur, þá eigum vér við það fyrst og fren!,e að hann beri örina langt, þegar skotið er af honum. ^ ^ langt boginn dregur, vitum vér að eins af athugun í skiftið. En hin eiginlega og varanlega orsök langdrægisinf fjaðurmagn bogans, sem aftur á rót sína í efnasamsetninS hans. Vér teljum fjaðurmagn bogans varanlegan eigimel hans, þótt það komi ekki í ljós nema þegar hann er spen g og vér getum prófað þennan eiginleika bogans án þess skjóta af honum, og þannig í eitt skifti fyrir öll geng$ , skugga um, hvort hann er langdrægur eða ekki. Þegar n’^ vegar er sagt, að boginn sé langdrægur, þá er óbeinlínis leið sagt, að fjaðurmagn hans sé mikið. Líkt er nú þegar , , að er um skaplyndi manna. Vér þekkjum skaplyndið að el ^ af ytri framkomu manna, hvernig þeir reynast í það og ^ skiftið, en orsökin til framkomunnar er aldrei eingöng0 , ytri tilefni, heldur jafnframt eiginleikar mannsins sjálfs, e'S,n- leikar, sem stundum má prófa út af fyrir sig, að sínu ‘e; eins og prófa má fjaðurmagn bogans á annan hátt en skl° , ör af honum. Þar sem sagt er, að Gunnar var harðSert öllu, þá er átt við það, hve fylginn sér hann var, hve
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.